tag:blogger.com,1999:blog-27315351349432345642023-11-16T18:52:29.483+01:00Achter de wolken schijnt de zonEen kijkje in mijn wereld via een wirwar van allerlei blogonderwerpen, berichtjes, boekentips, liedjes, wat dan ook.
Raenaecehttp://www.blogger.com/profile/14625299495821717420noreply@blogger.comBlogger68125tag:blogger.com,1999:blog-2731535134943234564.post-65339227166318644212021-11-25T10:06:00.005+01:002021-11-25T10:06:38.662+01:00Etti<p> <span style="background-color: white; color: #050505; font-family: inherit; font-size: 15px; white-space: pre-wrap;">Zomer 1996, ik ben 8 jaar oud en loop met een klasgenootje langs de haven in Vlaardingen. We kijken even bij de etalage met opgezette dieren. De zomer voordat ik naar een rustig dorpje ga verhuizen.</span></p><div class="o9v6fnle cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql ii04i59q" style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; white-space: pre-wrap;"><div dir="auto" style="font-family: inherit;">Middenin dat schooljaar kwam hij bij ons in de klas en hij sprak geen Nederlands. Etti, was zijn naam dacht ik. Hij was een vluchteling. Voor een kind maar rare begrippen. Er zaten wel meer kinderen in de klas die thuis geen Nederlands praatten maar op school wel.</div></div><div class="o9v6fnle cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql ii04i59q" style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; white-space: pre-wrap;"><div dir="auto" style="font-family: inherit;">Het is een mooie zomerdag waar we elkaar puur toevallig tegenkwamen. Hij vertelde over zijn mooie huis en zijn dieren in Bosnië. Over de mensen die hij achterliet.</div></div><div class="o9v6fnle cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql ii04i59q" style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; white-space: pre-wrap;"><div dir="auto" style="font-family: inherit;">Hij vertelde over de soldaten, over dat ze in het water moesten lopen.</div></div><div class="o9v6fnle cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql ii04i59q" style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; white-space: pre-wrap;"><div dir="auto" style="font-family: inherit;">Het fijne weet ik er niet meer van: Het is ruim 25 jaar geleden.</div><div dir="auto" style="font-family: inherit;">En toch heb ik minimaal een paar keer per jaar aan hem, en dat gesprek, teruggedacht.</div></div><div class="o9v6fnle cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql ii04i59q" style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; white-space: pre-wrap;"><div dir="auto" style="font-family: inherit;">Hoe zou het met hem gaan? Zou hij het nog weten?</div></div><div class="o9v6fnle cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql ii04i59q" style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; white-space: pre-wrap;"><div dir="auto" style="font-family: inherit;">Tegenwoordig zou er worden gezegd dat ik op een zwarte school gezeten heb, dat dat iets negatiefs is.</div></div><div class="o9v6fnle cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql ii04i59q" style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; white-space: pre-wrap;"><div dir="auto" style="font-family: inherit;">Voor mij, als kind? Ik had veel kinderen in de klas: Er waren zelfs 3 groepen 1.</div></div><div class="o9v6fnle cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql ii04i59q" style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; white-space: pre-wrap;"><div dir="auto" style="font-family: inherit;">Een deel van de kinderen was niet Nederlands, anderen weer wel. En toch maakte het in de klas niet uit: We speelden samen, sommige kinderen vond ik aardig en met sommigen had ik niet zoveel.</div></div><div class="o9v6fnle cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql ii04i59q" style="background-color: white; color: #050505; font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 15px; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; white-space: pre-wrap;"><div dir="auto" style="font-family: inherit;">Het was een leuke en gezellige school. En de belangrijkste les? Alle kinderen zijn kinderen, of ze nu een kleurtje hebben, thuis buitenlands praten of zelf moeite hebben met Nederlands. Voor mij maakte dat niet uit.</div></div>Raenaecehttp://www.blogger.com/profile/14625299495821717420noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2731535134943234564.post-13862407215110929782021-11-25T10:06:00.000+01:002021-11-25T10:06:03.949+01:00Angst voor de angst - eindpresentatie<p> Blinde paniek, dat is hoe ik mijn eindpresentatie heb ervaren. Presentaties geven is voor mij een kleintrauma: Sinds de basisschool/middelbare school krijg ik blackouts tijdens het geven van een presentatie, wat zelfs op het HBO nog als gevolg gehad heeft dat ik voor een volle klas in huilen uitbarstte….</p><p>Deze presentatie: Goed voorbereid, ik wist precies wat ik wilde vertellen, duidelijke dia’s met de punten die ik wilde bespreken. Echter, doordat het woord ‘Eindpresentatie’ er voor mijn gevoel zoveel druk achter zette, raakte ik toch van extreem zenuwachtig naar blinde paniek.</p><p>Rond 12:00: Een van de weinige keren in mijn leven dat ik behoorlijk, en lang heb staan/zitten hyperventileren, niet kunnen nadenken, praten. Coaches die vooral bezig zijn geweest om me eruit te trekken en op mijn adem te letten omdat ik blijkbaar een aantal keer weer stopte met normaal ademhalen, zonder mij hiervan bewust te zijn.</p><p>Om vervolgens 5-10 min later voor een volle klas te zitten, wachten tot iedereen er is, proberen mijngedachtes te ordenen en erg goede en positieve feedback vanuit de klas te krijgen op de presentatie. </p><p><br /></p><p>Het is raar wat een hoofd kan doen: Een kettingreactie waarin je ook nog eens in paniek raakt omdat je in paniek raakt waardoor alles alleen maar erger wordt.</p><p>Heel leerzaam: </p><p><br /></p>Raenaecehttp://www.blogger.com/profile/14625299495821717420noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2731535134943234564.post-26385647863401891902021-04-28T21:35:00.003+02:002021-04-28T21:35:58.858+02:00De weg naar ervarinsdeskundige<p> De afgelopen jaren, voornamelijk sinds de EMDR, gaat het gewoon goed!<br />Tuurlijk, niet alles is perfect/volgens het perfecte plaatje, maar ik voel me goed, functioneer en heb geen GGZ meer nodig, wat het allerbelangrijkste is in mijn ogen.</p><p><br /></p><p>Na een aantal jaar tevergeefs te sollicteren voor werken/leren plekken voor persoonlijk begeleider, heb ik eindelijk de moed verzameld om weer voltijd naar school te gaan en een opleiding te volgen tot ervaringsdeskundige.</p><p><br /></p><p>Ondertussen zijn we ruim een maandje bezig, en het bevalt goed! Leuke klas en de lesstof begint na de introductie en communicatie basis ook erg interessant en inhoudelijk te worden.</p><p><br /></p><p>Op naar een nieuw mooi jaar vol met ontwikkeling, ben heel benieuwd wat deze nieuwe reis mij op gaat leveren.</p>Raenaecehttp://www.blogger.com/profile/14625299495821717420noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2731535134943234564.post-13823116976283740262019-07-05T14:41:00.001+02:002019-07-05T14:41:39.566+02:00@#$@# autisme/wajong/uitzendbureaus<div style="box-sizing: border-box; font-family: "Lucida Grande", "Lucida Sans", "helvetica neue", helvetica, arial, sans-serif; font-size: 17px; line-height: 1.5; margin-bottom: 1rem; max-width: 45rem;">
<span style="background-color: white;">Bleh. Soms heb ik van die dagen dat ik alles en iedereen zat ben. (Fair enough, heb ik de hele week al een beetje last van) maar echt...</span></div>
<div style="box-sizing: border-box; font-family: "Lucida Grande", "Lucida Sans", "helvetica neue", helvetica, arial, sans-serif; font-size: 17px; line-height: 1.5; margin-bottom: 1rem; max-width: 45rem;">
<span style="background-color: white;">Achtergrond: Ik zit in de wajong, korte versie door autisme gecombineerd met een kut tiener/twintiger tijd. De afgelopen 2-3 jaar gaat het goed, stabiel, geen GGZ behandeling nodig. Kortom, een goedgemutst, meestal vrolijk, stabiel, lief, c-tje.</span></div>
<div style="box-sizing: border-box; font-family: "Lucida Grande", "Lucida Sans", "helvetica neue", helvetica, arial, sans-serif; font-size: 17px; line-height: 1.5; margin-bottom: 1rem; max-width: 45rem;">
<span style="background-color: white;">Door die combinatie krijg ik sinds 2 jaar begeleiding van een jobcoach ivm afstand tot de arbeidsmarkt. Om überhaupt iets van een werkritme op te bouwen heb ik rondgesprongen in diverse werkprojecten icm vrijwilligerswerk. Jeweetwel, na jaren thuiszitten ritme opbouwen etc. Staat ook leuk op je CV, omdat het laat zien dat je actief op zoek bent naar verbetering en een baan!</span></div>
<div style="box-sizing: border-box; font-family: "Lucida Grande", "Lucida Sans", "helvetica neue", helvetica, arial, sans-serif; font-size: 17px; line-height: 1.5; margin-bottom: 1rem; max-width: 45rem;">
<span style="background-color: white;">...Toch? Blijkbaar dus niet. Mijn intelligentie is prima, sterker nog, in een MBO-4 assesment vorige week scoorde ik ver boven het gemiddelde. Aan mijn motivatie ligt het ook niet. Collega's zijn ook enthousiast, zien een harde werker en hadden gisteren zoiets van 'oh daar kom je makkelijk doorheen!'</span></div>
<div style="box-sizing: border-box; font-family: "Lucida Grande", "Lucida Sans", "helvetica neue", helvetica, arial, sans-serif; font-size: 17px; line-height: 1.5; margin-bottom: 1rem; max-width: 45rem;">
<span style="background-color: white;">Dus niet. Uitzendbureau hoort WaJong? Gelijk is alles anders. Niet in de ouderenzorg maar wel in de gehandicaptenzorg of ggz willen werken? Ineens heb ik, omdat ik van kinds af aan iets tegen bejaardentehuizen heb (Sorry!) een geromanticeerd beeld van de gehandicaptenzorg en besef ik mij niet dat daar ook heel veel prikkels, ellende, of weet ik nog meer wat zit... ...Dat ik er al 3 jaar ervaring dmv vrijwilligerswerk in heb, is schijnbaar niet relevant.</span></div>
<div style="box-sizing: border-box; font-family: "Lucida Grande", "Lucida Sans", "helvetica neue", helvetica, arial, sans-serif; font-size: 17px; line-height: 1.5; margin-bottom: 1rem; max-width: 45rem;">
<span style="background-color: white;">Werkprojecten? Jobcoach? Niet relevant dat ik aangeef al jaren stabiel te zijn; ineens zal er wel iets mis met mij zijn omdat ik anders geen begeleiding zou krijgen... ...Die begeleiding krijg ik juist OMDAT het goed gaat en ik in een baan probeer in te stromen!</span></div>
<div style="box-sizing: border-box; font-family: "Lucida Grande", "Lucida Sans", "helvetica neue", helvetica, arial, sans-serif; font-size: 17px; line-height: 1.5; margin-bottom: 1rem; max-width: 45rem;">
<span style="background-color: white;">Onderbuikgevoel, ook zo'n leuke. De persoon zag mij geen verpleegkundige handelingen verrichten, gebaseerd op haar gevoel. Haar op andere gedachten proberen te brengen? Nope, want geen ervaring (Die ik niet op kan doen omdat het zonder papiertje niet mag...), argument van 'Ja maar die opleiding dient toch juist om dat soort handelingen te leren? Als ik het zou kunnen zou ik die hele opleiding niet nodig hebben.' Geen argument, onderbuikgevoel blijft hetzelfde.</span></div>
<div style="box-sizing: border-box; font-family: "Lucida Grande", "Lucida Sans", "helvetica neue", helvetica, arial, sans-serif; font-size: 17px; line-height: 1.5; margin-bottom: 1rem; max-width: 45rem;">
<span style="background-color: white;">Dan de oh zo gevreesde dooddoener 'er zijn maar x plekken en de andere kandidaten....'</span></div>
<div style="box-sizing: border-box; font-family: "Lucida Grande", "Lucida Sans", "helvetica neue", helvetica, arial, sans-serif; font-size: 17px; line-height: 1.5; margin-bottom: 1rem; max-width: 45rem;">
<span style="background-color: white;">Nog een leuke, binnenkomst, ziet mijn capaciteitentest, 'Is HBO niet meer iets voor je?' Einde van het gesprek 'In januari hopen we een nivo 2 opleiding te starten...'</span></div>
<div style="box-sizing: border-box; font-family: "Lucida Grande", "Lucida Sans", "helvetica neue", helvetica, arial, sans-serif; font-size: 17px; line-height: 1.5; margin-bottom: 1rem; max-width: 45rem;">
<span style="background-color: white;">Echt, ik ben ervan overtuigd dat als ik bijstand ipv wajong had gezegd en een gat van 5 jaar op mijn CV had ipv proberen aan te vullen met vrijwilligerswerk en werkprojecten ik meer kans had gehad.</span></div>
<div style="box-sizing: border-box; font-family: "Lucida Grande", "Lucida Sans", "helvetica neue", helvetica, arial, sans-serif; font-size: 17px; line-height: 1.5; max-width: 45rem;">
<span style="background-color: white;">Pfff.</span></div>
Raenaecehttp://www.blogger.com/profile/14625299495821717420noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2731535134943234564.post-76534104465023060482019-05-24T10:03:00.002+02:002019-05-24T10:04:05.972+02:00Slaapapneu<br />
<div class="MsoNormal">
De meeste mensen die ooit de pech gehad hebben om met mij in
dezelfde ruimte te slapen zullen het wel weten: Ik snurk, hard. Kan er ook niks
aan doen, sorry! Het heeft mij ook uiteindelijk mijn relatie gekost (+ hielp
niet mee dat hij reisziek was, nog thuis woonde en een piepkleine slaapkamer
had waardoor apart slapen geen optie was…)<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Uiteindelijk ben ik in december ofzo toch maar eens langs de
huisarts gegaan, paar online testjes ingevuld en ik was redelijk verbaasd dat
er een kans bestond dat ik slaapapneu heb. (x aantal keer per minuut helemaal
of gedeeltelijk stoppen met ademen. Niet zo praktisch, organen schijnen toch
echt zuurstof nodig te hebben). Verklaarde wel gelijk waarom ik soms om 10:00 ’s
ochtends al omviel van de slaap en echt moest gaan liggen: Niet omdat ik lui
ben, maar omdat ik ’s nachts doordat ik te weinig zuurstof krijg niet uitgerust
raak.<br />
(En, ok, allergisch zijn voor huisstofmijt, alle soorten bomen/graspollen maakt
het er niet beter op, word je ook redelijk benauwd van)<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Maar goed, doorverwezen naar het ziekenhuis, paar
slaaponderzoeken gehad en voila, Raenaece heeft toch echt last van slaapapneu! Dus…
doorverwijzing tandarts voor een MRA (snurkbeugel), hele tijd later eindelijk
de beugel aangemeten gekregen en ermee gaan slapen.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
En, damn, wat is dat wennen zeg! Begint er al mee dat het
precies past, waardoor ik soms bang ben dat mijn voortanden afbreken door de
druk (Ook al kan dat niet), kwijlen, stijve kaken…<br />
…En als ik wakker word dat ding eruit krijgen, mijn kaken passen het eerste uur
niet meer op elkaar.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Maar, het goede nieuws: Ook al moet ik volgende week terug
om hem verder af te laten stellen, volgens mijn app is het snurken nu al
behoorlijk verminderd en ik word ook een stuk uitgeruster wakker! <o:p></o:p></div>
<br />Raenaecehttp://www.blogger.com/profile/14625299495821717420noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2731535134943234564.post-50315691998919730672019-02-18T12:37:00.003+01:002019-02-18T12:37:48.107+01:00Intelligentie?<br />
<div class="MsoNoSpacing">
Wat is intelligentie? Of, om specifieker te zijn: Wat
geeft mensen de indruk of iemand al dan niet intelligent is/een hoog IQ heeft?
En dan vooral afgaande op online contact.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNoSpacing">
Hoe ik hier zo bijkom? Het spookt al een tijdje door mijn
hoofd, de trigger is dat iemand gisteren op internet een opmerking maakte ‘Je IQ is
bijzonder hoog’<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNoSpacing">
Hoezo dan? Omdat ik handig ben met taal? (Op de
grammatica na dan. Stomme dt’tjes ook altijd…)<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNoSpacing">
Maakt dat ik toen ik 11 was 1984 van George Orwell las
mij intelligent, of vooral nieuwsgierig en geobsedeerd door Big Brother?
Persoonlijk denk ik het laatste, aangezien dat de aanleiding was.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<br /></div>
<div class="MsoNoSpacing">
Vaak denk ik dat ik een stuk gelukkiger zou zijn als ik
dommer was, zou het minder frustratie oproepen als ik niet zou kunnen zien wat
voor potentieel ik heb maar dat niet kan benutten? Om minder over alles na te
denken en gewoon te zijn? Een cliënt uit de gehandicaptenzorg is ondertussen 80
jaar en een van de meest gelukkige mannen die ik ken. Hij straalt vrijwel
altijd, is erg optimistisch en vrolijk. Als ik hem vergelijk met mijn
grootouders dan is hij duidelijk gelukkiger.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<br /></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Voor de
duidelijkheid: Ik ben niet dom, en dat weet ik zelf ook. Maar om mezelf nou
intelligent te noemen of een hoog IQ te geven? Nah, denk persoonlijk dat ik bij
de middenmoot hoor. En dat is helemaal prima wat mij betreft.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<br /></div>
<div class="MsoNoSpacing">
Op de middelbare school ben ik, heel praktisch, van VWO
naar VMBO gegaan… Een erg effectieve manier om ouders te irriteren overigens.
Hoezo? Tsja, ik kon niet leren, dat ook aangegeven bij een docente in een
gefrustreerde bui maar die gaf terug dat ik juist hartstikke goed kan leren…
Die rapporten zijn op zich wel grappig om te zien, 7’s en 8-en voor de normale
vakken (Nederlands, geschiedenis, aardrijkskunde, godsdienst, economie…
Eigenlijk de vakken waarvoor de tekst doorlezen, opletten in de les en wat
aantekeningen maken genoeg was) en telkens op de moderne vreemde talen (Frans,
Duits, Engels voor een deel) gezakt. Waarom? Tsja, ik heb nooit geleerd om te
leren. Als in, ik heb nooit goed geleerd om woordjes te stampen.<br />
Overigens was het VMBO de 2 meest relaxte jaren ooit. Voor bepaalde vakken
mocht ik geen huiswerk meer maken omdat ik te ver voorliep (Maandje of 3, 4) en
uit verveling maar het natuur/scheikunde huiswerk van mijn vriendinnen die nog
wel op VWO zaten ging maken.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<br /></div>
<div class="MsoNoSpacing">
Op den duur, uit pure verveling, maar leesboeken
meegenomen naar school om tijdens de les te gaan zitten lezen als ik mijn
huiswerkopgaven al af had… Gaf erg interessante reacties bij leraren, vooral
toen ik ook nog eens in het Engels ging lezen. <span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">Een 15/16 jarige die The Hitchhikers Guide to
the Galaxy las? </span>Ik zag het probleem niet zo, docenten die dachten mij
ergens op te betrappen keken alsof ze vuur zagen branden en hadden zoiets van ‘Je
leest zo’n dik boek, in het Engels?!’ ‘Uhm, ja?’ ‘Oh, lees maar door dan.’<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNoSpacing">
Het bleef hilarisch toen een klasgenote het oneerlijk
vond dat ik een 8,5 i.p.v. het maximum van een 8 kreeg voor mijn Engelse
boekverslagen… ‘Dat is niet eerlijk! Zij leest hele dikke boeken in het Engels!’
Tsja, er was net een nieuw Harry Potter boek uit en vond dat ik er dan net zo
goed gelijk een verslag van kon schrijven. <span style="font-family: Wingdings; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-char-type: symbol; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin; mso-symbol-font-family: Wingdings;"><span style="mso-char-type: symbol; mso-symbol-font-family: Wingdings;">J</span></span><o:p></o:p></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<br /></div>
<div class="MsoNoSpacing">
Maar, maakt mij dat intelligent of simpelweg raar? MBO
was ook vrij simpel gehaald. HBO helaas 2 keer door omstandigheden voortijdig
moeten beëindigen, maar dat vond ik ook niet zo moeilijk… Enige wat ik deed was
braaf de tekst voor de les lezen, naar de hoor/werkcolleges gaan, aantekeningen
maken, misschien voor het tentamen nog eens het boek + de powerpoints doorlezen
en voilà. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNoSpacing">
<br /></div>
<div class="MsoNoSpacing">
Daar staat tegenover. Als ik echt zo intelligent zou zijn
als mensen zouden denken, zou ik dan niet op mijn dooie gemak het VWO en daarna
universiteit gedaan moeten hebben? <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Zou
ik dan niet theromodynamica, statistiek en hogere wiskunde met gemak gehaald
moeten hebben i.p.v. telkens net wel/net niet? <o:p></o:p></div>
<br />Raenaecehttp://www.blogger.com/profile/14625299495821717420noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2731535134943234564.post-54271785798231011622019-02-12T14:17:00.000+01:002019-02-12T14:17:20.919+01:00Vechten voor je slipjePas maakte iemand de opmerking dat Hunkemoller een warehouse sale hield in Ahoy, dat ze dacht dat het echt iets voor mij zou zijn. Ze liet indrukwekkende foto's zien van de buit die ze vorig jaar had gekocht. Ik had zoiets van: 'Nah, is me veel te druk en chaotisch. Niets voor mij'<br />
<br />
Totdat ik woensdag in de metro allemaal mensen met volle Hunkemoller tassen zag... Het idee bleef in mijn hoofd zitten, ergens de fantasie dat ik een aantal stijlvolle setjes bij elkaar zou kunnen zoeken. Toch maar de keuze gemaakt om vandaag te gaan.<br />
En, mijn hemel, dat was eens en never nooit meer.<br />
<br />
Mijn verwachting: Een zaal gevuld met allemaal rekken, gesorteerd op maat, waar alles aan hangt... De werkelijkheid? WTF is hier gebeurd?!<br />
<br />
Ik kwam die zaal/hal binnen en het eerste wat me opviel waren de stapels ondergoed die overal en nergens langs de kant lagen... Iets eruit proberen te halen? Heel veel succes! Zou er een LOI curus ondergoed uit de knoop bestaan? Het leek wel alsof de hele universiteit al hun ondergoed op 1 hoop gegooid had om daarmee vervolgens over te gaan gooien ofzo...<br />
<br />
Maar goed, kaartje gekocht en ben nu toch al binnen dus vluchten kan ook niet meer... Met het lood in mijn schoenen de rekken afgelopen. Volgende probleem: Geen enkele freaking D cup te vinden. In al die rekken met BH's (En ja, ben ze allemaal afgelopen. A,B,C,F,G en H waren overigens wel te vinden)... Om nog maar te zwijgen dat ik wel snap dat ze in de winkel niet verkocht werden; de meeste vond ik persoonlijk ook nog eens spuug lelijk.<br />
<br />
Aan het einde van de zaal was het aardig chaotisch en hoorde ook iets over een krakkemikkige intercom dus had zoiets van uhm, ok... Hoorde later van een van die arme meiden die er werkte dat er een vechtpartij was uitgebroken... Dat ze alles verplicht in duo's moesten aanvullen/weghalen i.v.m. hun eigen veiligheid. Mensen die in bakken graaien, meer op de grond gooien dan in de bakken... Echt, the heck.<br />
<br />
Op een gegeven moment was het giga druk in het midden en zag ik wat rekken. Dus, nieuwsgierig als ik ben ging ik ook een kijkje nemen... HEEL slecht plan: Mensen stormden, zodra het hek openging, op de rekken af, graaiden gewoon alles eraf (Serieus, heb mensen het halve rek aan shirts in hun armen zien pakken), geen bewegingsruimte, duwen, trekken... Zo niet de moeite waard.<br />
<br />
Met heel veel frustratie wel een paar dingetjes hier en daar vandaan getrokken en afgerekend... Maar, never nooit meer.<br />
<br />
Gelukkig was er in de hal ernaast het Boekenfestijn bezig! Eigenlijk een voornemen om geen nieuwe boeken meer te kopen... ...Maar screw that. Daar was het tenminste te doen, een rustigere sfeer, overzichtelijker...<br />
<br />
Het blijft me verbazen; hoe mensen in wilde dieren veranderen voor een paar stukjes stof. De heck.Raenaecehttp://www.blogger.com/profile/14625299495821717420noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2731535134943234564.post-89595755036100994792018-12-17T21:15:00.001+01:002018-12-17T21:15:37.355+01:00New year, new me!2019 word mijn jaar! Nu alleen nog zelf geloven en waarmaken...<br />
Vanmorgen kreeg ik heel toevallig een mailtje voor een uitnodiging van een sollicitatiegesprek. Ohgodohgodohgod. Toevallig bedacht ik me ook al een paar dagen dat ik maar eens aan mijn goede voornemens en toekomstplannen moet gaan werken... Waarom alles pats boem op 1 januari, als je nog een paar weken daarvoor hebt om op je bek te gaan, zodat het in het nieuwe jaar misschien al in je patroon gesleten is en wel gaat lukken? :-)<br />
<br />
Maar, een sollicitatiegesprek dus... Ik ben bloednerveus: De laatste keer dat ik een sollicitatiegesprek had was voor diverse vrijwilligerswerkbaantjes, en dat waren eigenlijk meer kennismakingen... De laatste 'echte' keer was voor mijn eindstage - in 2008.<br />
Ik wil niets liever dan werken (En een relevante opleiding erbij volgen), maar ik ben bang... Bang om op mijn bek te gaan. De WaJong, ook al wil ik niets liever dan eruit komen. En, echt mensen, niemand zit in de WaJong om rijk te worden... Gaat overigens niet eens lukken zonder zwart werken erbij. Maar goed. Het biedt me wel al jarenlang een vast inkomen en een stukje financiële veiligheid. Tegelijkertijd ben ik het thuiszitten en allerhande vrijwilligerswerk/werkprojecten meer dan zat: Ik ben 30, voel me super, heb nog een hele toekomst voor me... En ik heb zoveel meer in mijn mars dan een beetje voor spek en bonen mee te doen.<br />
<br />
Anyways, terug naar die goede voornemens dus... En nu nog braaf SMART formuleren, zodat ik geen excuus heb om me er niet aan te houden (Goh, is die HBO opleiding toch nog ergens goed voor geweest. :') )<br />
<br />
De voornemens:<br />
- Gezonder eten<br />
- Meer bewegen<br />
- Minder dan 1 boek/game per maand kopen (Want ik heb er al honderden die ik nog moet spelen/lezen...)<br />
- Een baan zoeken en vinden<br />
- Hopelijk verhuizen.<br />
<br />
Dus!<br />
Vanaf 1 januari ga ik minimaal 2x per week een half uurtje intensief bewegen, en om de 3 dagen buikspieroefeningen doen. (Bleh)<br />
<br />
Vanaf 1 januari eet ik uitsluitend in het weekend nog junkfood, chocola en chips.<br />
<br />
En de rest? Ach... Kwestie van blijven proberen... En hopen dat fitforfree of BasicFit! EINDELIJK eens in mijn woonplaats worden toegelaten... De goedkoopste sportschool hier begint bij 35 a 40 euro per maand... Dat is dus, voor mij, onbetaalbaar.<br />
(En de dichtstbijzijnde is ruim een uur fietsen verderop... Als ik heen en weer fiets, hoef ik niet meer naar die sportschool :') )<br />
<br />
Alleen, nu nog die discipline ergens vandaan toveren. Want, ik ben oh zo goed in zelf discipline, altijd al geweest... Niet dus. Oh well.<br />
New year, New me!Raenaecehttp://www.blogger.com/profile/14625299495821717420noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-2731535134943234564.post-69351884554829177882018-11-23T10:48:00.004+01:002018-11-23T10:48:52.616+01:00Op eigen benenGisteren was het dan echt zover, de aller aller allerlaatste afspraak + afscheid op het Delta.<br />
De afgelopen tijd heb ik nog wel gesprekken eens in de 2 maanden gehad, gewoon om mijn dossier open te houden, voor het geval dat... Maar, zoals verwacht, is alles eigenlijk gewoon erg goed gegaan.<br />
<br />
Maar, wat is dat raar zeg! Voor het eerst in 10(!) jaar aaneengesloten GGZ/psychologen moet ik het nu echt zelf gaan doen.<br />
<br />
Tuurlijk, ik woon nog altijd beschermd met begeleiding, hoewel ik ondertussen snak naar meer zelfstandigheid. Ik weet dat ik altijd bij mensen terecht kan als het weer mis gaat, en ik heb er ook echt het volste vertrouwen in.<br />
<br />
Maar tegelijkertijd: Het is zo'n raar en eng gevoel! Geloof me: Een jaar of 4-5 geleden had ik nooit gedacht dat ik hier zou staan; om eerlijk te zijn had ik nooit gedacht dat ik de 30 zou halen... De afgelopen jaren heb ik extreem diepe dalen gekent, ik kan me nog een incident herinneren voor een crisisopname dat ik alvast een afscheidsbrief had geschreven... ...Die mijn vader een tijd later vond, en van hem te horen kreeg dat hij het zou begrijpen als ik eruit zou stappen. Zo zwaar heb ik het gehad.<br />
<br />
Ik heb jaren moeten zeuren om een goede, passende, behandeling te krijgen omdat mensen het risico niet aandurfden, omdat ze mij als te kwetsbaar beschouwden. Ik ben erg dankbaar voor het Delta, omdat zij uiteindelijk wel het risico durfden te nemen met EMDR. En, verbazingwekkend genoeg, is dat ook een van de omslagpunten geweest: Daarna ging het alleen nog maar bergopwaarts, en hoorde gisteren van mijn SPV-er dat die EMDR psycholoog had gezegd 'nou, geef mij nog maar een stel cliënten met autisme.. Normaal is ze soms wel een jaar bezig om een plan op te bouwen, dit was een kwestie van hier staat ze, dit wil ze bereiken en daar zijn deze dingen verwerken voor nodig.'<br />
<br />
En nu is het tijd om vooruit te kijken, kleine voorzichtige stapjes te blijven nemen die vervolgens allemaal achter elkaar in lange kilometers veranderen.<br />
<br />
Tijd om rond te gaan solliciteren, omdat ik nog altijd in de zorg wil werken... En eens zien of een bedrijf ook daadwerkelijk het risico met mijn beroerde CV aan gaat durven.<br />
<br />
Ik ben 30, ik ben een sterke vrouw die meestal in haar eigen kracht staat. En ik ben gelukkig.Raenaecehttp://www.blogger.com/profile/14625299495821717420noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2731535134943234564.post-2059890489747365912018-10-24T21:31:00.002+02:002018-10-24T21:31:58.032+02:00Wat een dagVandaag voor de foto/film gebeuren naar Goeree, het witte eiland.<br />
Op zich wel leuk, maar de planning was waardeloos, gevolg: bijna een uur te laat, dan nog een half uur om op te starten voordat we eindelijk konden beginnen, geïrriteerde mensen op de locatie die ook een eeuwigheid voor niets zaten te wachten. Stress. Gedoe. Planningen die niet klopten...<br />
<br />
Het is op zich wel een leuke dag geweest, maar lood en loodzwaar.<br />
<br />
En dan nog iets, wat ik me vandaag pas realiseerde... Deels door de stress, deels door de namen moest ik vandaag heel erg aan Jes denken, en wat er met haar gebeurd is.<br />
<br />
Het is en blijft zo onwerkelijk, zo bizar, dat iemand de keuze heeft gemaakt, ook al is het afkomstig uit een ziekte, om zomaar haar leven te beëindigen...<br />
<br />
Natuurlijk, de nieuwe woonvorm op het eiland ziet er prachtig uit, er werd niet over gesproken, maar op de een of andere manier bleef het maar in mijn achterhoofd zitten. En nu dus op de voorgrond. Bleh.<br />
<br />
Ik mis Jessica, en kan nog steeds niet geloven dat het inmiddels alweer 1,5 jaar geleden is gebeurd.<br />
<br />
Vaak gaat het goed, maar nu niet. Nu voel ik me gewoon meh, verdrietig.<br />
<br />
...En dat mag er ook wel zijn. Toch? Maar waarom voelt het dan zo rot?Raenaecehttp://www.blogger.com/profile/14625299495821717420noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2731535134943234564.post-67732128606285198952018-09-07T23:38:00.001+02:002018-09-07T23:38:27.713+02:00...En toen was ik weer single.Zucht, dit word waarschijnlijk een onsamenhangend stukje tekst, maar who cares.<br />
<br />
Mijn vriendje heeft besloten om het uit te maken, met als voornaamste reden mijn slaapgewoontes: Blijkbaar beweeg ik erg veel als ik slaap en ik snurk, gigantisch.<br />
<br />
Verder baalt hij er zelf ook ontzettend van, vind me een hartstikke leuke meid maar kan hij het gewoon niet meer opbrengen.<br />
<br />
Uhm, wat? Ik ben... verdrietig, vooral erg verdrietig. Bedoel, we hadden samen plannen, ik was bezig een verhuizing naar een andere kerngemeente te regelen (Wat een drama is dat zeg), we hadden het awkward 'Hoe zie jij samenwonen voor je?' gesprek al gevoerd.<br />
<br />
En dan dit. Voor mij uit het niets.<br />
<br />
Tuurlijk, ik had de afgelopen week wel door dat er iets was wat niet lekker liep, en aangezien ik hem minder online zag/sprak het gevoel dat hij me aan het ontwijken was. Maar, dit? Ik denk eigenlijk dat als er andere redenen geweest zouden zijn het een stuk makkelijker geweest is... Maar de manier waarop ik slaap? Are you freaking kidding me?!<br />
<br />
Bleh.Raenaecehttp://www.blogger.com/profile/14625299495821717420noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-2731535134943234564.post-44882208764220108142018-06-08T11:45:00.000+02:002018-06-08T11:45:02.267+02:00Dag DeltaHet afgelopen halfjaar gaat het simpelgezet gewoon goed:<br />
<br />
Ja, ik heb nog steeds last van dipjes, maar ze zijn minder extreem dan een aantal jaar geleden. Belangrijker nog; ik heb geleerd om er anders mee om te gaan.<br /><br />Wanneer de verandering precies is gekomen durf ik niet te zeggen. Ergens in het afgelopen jaar heb ik geleerd om mezelf te accepteren: Ben nog lang niet altijd met alles tevreden, maar ik heb er meer rust mee ofzoiets.<br />
Ook heb ik zowaar geleerd om af en toe voor mezelf op te komen.<br />
<br />
Reden dus voor het Delta om af te gaan bouwen. Ik ben er blij mee; ben na 10(!) jaar aaneengesloten GGZ, door/terugverwijs, etc. etc. op zijn zachtst gezegd behoorlijk therapie moe en ben ik er aan toe om niet meer wekelijks/regelmatig alles te analyseren maar om weer te gaan vertrouwen op mezelf.<br />
<br />
Tegelijkertijd vind ik het ook eng, want wat als dit, wat als dat, ja, wat als?<br />
<br />
Simpel: Tot eind november heb ik eens in de paar maanden nog een gesprek bij mijn behandelaar staan, ik mag altijd contact opnemen (Of de BW desnoods) als er word gesignaleerd dat het slechter gaat, etc.<br />
<br />
Maar ik ben blij, eindelijk een stukje meer vrijheid en zelfstandigheid! :)Raenaecehttp://www.blogger.com/profile/14625299495821717420noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-2731535134943234564.post-84122954086185591952018-03-02T21:17:00.000+01:002018-03-02T21:17:01.921+01:00Schaatsen!Eindelijk, eindelijk heb ik weer eens kunnen schaatsen! Yay!<br />
Van kinds af aan heb ik een groot zwak voor sneeuw, ijs, winter. Maar dan wel een echte winter, niet van die beetje kou, beetje regen, winters van de laatste jaren...<br /><br />De hele week heb ik al last van schaatskriebels, zelfs al een paar keer op het ijs proberen te staan...<br />Dinsdag was het op mijn werk veels te doen, gevolg: een natte schoen.<br /><br />Woensdag, poging 2 en 3: Het eerste slootje was nog steeds te dun (Nog een natte schoen en de slappe lach met een begeleidster daar). De 2e kwam met het idee dat een ander slootje waarschijnlijk een beter idee is. Gevolg: 1 en ik samen, voorzichtig, op het ijs! Ben tot halverwege de sloot gekomen, toen er plotseling wel heel erg veel gekraak kwam en we er maar voor de zekerheid afgevlucht zijn.<br />
<br />
Frusterend, omdat ik al een tijdje vanuit de bus mensen zag schaatsen, hockeyen, etc.<br /><br />
Vandaag voel ik me eigenlijk redelijk beroerd/grieperig, maar pijnstillers erin, wachten tot de avond en niet zeuren maar schaatsen!<br />Mijn oog viel op een slootje in de buurt waar ik al vaker mensen zag schaatsen (dus redelijk veilig).<br /><br />
Heb het er 45 minuten ofzo uitgehouden, had het erg naar mijn zin maar: Er lagen wat takken in het ijs waar ik af en toe over struikelde, hoorde het ijs op sommige plekken erg kraken, viel bijna omdat mijn schaats in een scheur bleef steken en het begon ook nog eens te sneeuwen...<br /><br />Beetje laf misschien, maar ik durfde simpelweg niet meer verder.<br />
<br />
<br />
Who cares? Heb in elk geval, voor het eerst in 6 jaar ofzo, weer eens geschaatst! :DRaenaecehttp://www.blogger.com/profile/14625299495821717420noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2731535134943234564.post-32568663649016440122018-01-18T16:47:00.000+01:002018-01-18T16:47:04.675+01:002017, een bewogen jaar van veranderingDe afgelopen tijd hoor ik steeds vaker dat ik veranderd ben, vooral het afgelopen jaar of soms zelfs half jaar. Ergens vind ik het lastig om te zien, maar als ik heel eerlijk luister/kijk, hebben mensen wel gelijk.<br />
<br />
Blijkbaar heb ik het afgelopen jaar geleerd om te stoppen met braken/laxeren/automutilatie, ben ik zelfverzekerder geworden en vooral, heb ik geleerd om voor mezelf op te komen.<br />
Ook denk ik dat ik ondertussen een stuk gelukkiger ben geworden. Wanneer precies? Moeilijk te zeggen... Denk doordat 2017 zo'n kutjaar was, en ik zoveel heb moeten slikken en erg hard gevallen ben, ik er sterker uitgekomen ben ofzoiets?<br />
<br />
<b>Veranderingen</b><br />
Pameijer besloot weer eens om te reorganiseren, en natuurlijk zonder enige communicatie of wat dan ook vielen we (ik en nog wat mensen in de wijk) ineens onder een ander kantoor: Dat vrijwel alleen ervaring had met VG, terwijl alles binnen de SP gewoon prima liep.<br />
<br />
Dat verliep erg chaotisch, langs de klachtencommissie geweest, een pb-er die met zwangerschapsverlof ging...<br />
Maar de zwaarste verandering was toch wel april.<br />
<br />
Het goede uit april: Verhuist! Van een boven naar een benedenwoning, met tuin! Okay, de tuin is nog altijd een beetje te chaotisch, en ik heb nog steeds een schutting nodig, maar ik ben er zeker wel erg gelukkig mee! :)<br />
<br />
Het slechte is, natuurlijk, het leren dealen met de gevolgen van een moord binnen Pameijer, en dat valt nog altijd zwaar. Daardoor ook het stukje erg hard vallen: Niet mee om kunnen gaan, een iets grotere crisis dan meestal, en daarvan langzaamaan de puinhopen opruimen.<br />
<br />
Dat is ook een stukje bij de veranderingen: Er is erg veel personeel uitgevallen, eigenlijk iedereen waar ik een goed contact mee had, voornamelijk door ziekte, en een enkeling waarvan het contract niet verlengd word.<br />
<br />
<b>Vriendje</b><br />
Sinds hemelvaartsdag heb ik een vriend, en het werkt nog steeds erg goed!<br />Enige minpuntje is dat meneer in Utrecht woont, en door reisziekte nauwelijks instaat is om te reizen. That sucks. :(<br />
<br />
Ergens denk ik dat hij, onbewust, ook heeft meegeholpen met dat ik mezelf nu een stuk gelukkiger voel.<br />
<br />
<b>Gewicht</b><br />
Dat is dan wel weer kut: Begon ik er net aan te wennen dat ik niet meer overal van in de stress schiet, had ik er vrede mee dat ik een paar maten erbij kreeg, kreeg ik er nog een stel bij en zit ik nu over de 100 kg. Grmbl. Niet eerlijk... Het voelt alsof ik gestraft word voor het niet meer dwangmatig met eten bezig willen zijn. Tegelijkertijd voel ik de verleiding om toch maar iets minder te eten, iets meer te compenseren, steeds vaker... Even in de gaten houden dus.<br />
<br />
<b>Werk/Dagbesteding</b><br />
Sinds de zomer werk ik 1,5 dag op basis van een indicatie in de groenvoorziening, of om specifieker te zijn de tuin/weiland rondom een woonlocatie van Pameijer, heb het hier reuze naar mijn zin!<br />
Ben blij dat ik met een doel de deur uitkan, en ik vind het ook leuk om nieuwe dingen te blijven leren.<br />
<br />
<b>Kortom,</b><br />
Ik word dit jaar 30, en het begint erop te lijken dat ik eindelijk de controle over mijn leven krijg in plaats van naar crisis naar crisis naar crisis te springen... Hoop dat dit ook zo blijft, en ik eindelijk de zon achter de wolken vaker kan voelen.<br />
<br />
Het is weliswaar niet het leven wat ik altijd voor ogen heb gehad, want: Minder zelfstandig dan ik zou willen, 100% arbeidsongeschikt dus ook geen baan, geen hbo opleiding af kunnen maken maar ergens is het, hoe kut ook, wel prima zo. Of nou ja: Ik leer langzaamaan om het te accepteren en door te gaan met mijn leven.Raenaecehttp://www.blogger.com/profile/14625299495821717420noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2731535134943234564.post-89353408804335064412017-12-01T11:12:00.002+01:002017-12-01T11:25:15.869+01:00Bedreigend? Ik?<br />
<br />
<blockquote class="tr_bq">
<br />Geachte mevrouw M. van E,<br />Naar aanleiding van uw bezoek afgelopen dinsdag wil ik u hierbij mede delen dat ik u zal uitschrijven bij onze organisatie als cliënt.<br />De reden is dat wij u niet de zorg kunnen bieden die wij denken dat u nodig hebt.<br />Bovendien hebben wij uw gedrag tijdens het bezoek als bijzonder vervelend wen bedreigend ervaren. Met name het keihard met de deuren gooien bij uw vertrek en het uitblijven van excuses daarna. nemen wij u zeker niet in dank af.</blockquote>
<br />
<br />
Dit vond ik dinsdagavond in mijn mailbox, mijn eerste reactie... WHAT THE ACTUAL FUCK?<br />
<br />
Bedreigend? Ik? HOE DAN?<br />
<br />
<br />
Tsja, Ik snap dat het voor mensen vervelend is als een cliënt vasthoudend is als ze vind dat ze gelijk heeft, daar argumenten voor gebruikt, geïrriteerd raakt als een professional en directielid van een jaar of 50, 60 een kinderachtige reactie geeft en op argumenten reageert met nee, wil ik niet, vind ik niet.<br />
<br />
<br />
Vooral als je al een maand probeert je dossier op te vragen, en ervan uitgaat dat dat ook daadwerkelijk aanwezig is... Maar vooral dat je ervan uitgaat dat dit soort dingen van tevoren al zijn uitgezocht, want, het is niet alsof ik voor iets anders kwam.<br />
<br />
<br />
Wat ik zou willen zeggen/terugsturen, maar vooral ook niet doe...<br />
<br />
<br />
<br />
'Geachte meneer W,<br />
<br />
<br />
Naar aanleiding van mijn bezoek afgelopen dinsdag, en het mailtje dat daarna volgde zou ik af willen zien van enige vorm van zorg bij uw organisatie.<br />
<br />
Met name het onprofessionele, kinderachtige gedrag en het herhaaldelijk weigeren van wettelijke rechten/plichten, de gebrekkige communicatie, slechte administratie en het niet nakomen van afspraken neem ik u niet in dank af.<br />
<br />
<br />
Tevens zou ik willen zeggen dat uw gedrag, als professional zijnde een welles/nietes spelletje, zonder argumenten, aangaan met een cliënt die in haar recht staat, dat herhaaldelijk en ook van tevoren aangeeft en het gebrek aan inzicht om dingen van tevoren uit te zoeken vooral veel medelijden opwerkt.<br />
<br />
<br />
Het spijt mij dat u zich zo onzeker en zielig voelt, dat u het nodig vind dit soort mailtjes/schoppen achteraf na te zenden.<br />
<br />
<br />
Ook wil ik u erop wijzen dat u wederom geen afspraken nakomt (Geen mailtje naar de behandelaar gestuurd, nog altijd geen dossier...) en dat ik zeker bezig ben om hierin stappen te ondernemen.<br />
<br />
<br />
Voornamelijk het uitblijven van excuses over de gehele gang van zaken, weegt voor mij zwaar.<br />
<br />
<br />
Groet,<br />
<br />
<br />
Raenaece'<br />
<br />
<br />
<br />
Ik weet dat ik mijn stem niet heb verheft, geen scheldwoorden heb gebruikt, niemand heb bedreigt, of wat dan ook...<br />
<br />
<br />
Maar waarom blijft het me dan zo dwars zitten? Daarnaast, waarom zoveel drama en gedoe, als het heel simpel opgelost kan worden door, ik weet niet, mijn dossier te laten zien/op te sturen? Dan hoeven ze mij verder ook nooit meer te zien - Dit komt eigenlijk een beetje over als treiteren.<br />
<br />
Ja, ik weet dat ik, wederom, boos ben... Maar ik snap simpelweg niet wat mensen bezielt.<br />
<br />
<br />
Overigens was de zorg autoriteit ook 'not amused', en heeft als advies gegeven om eerst de klachtencommissie aan te schrijven en daarna eventueel een gang naar de rechter.<br />
<br />
<br />
Ook zullen ze meekijken om na te gaan of alles wel volgens de regels/wettelijke termijnen verloopt....<br />
<br />
<br />
<br />
Een heel gedoe, alleen maar omdat een meisje van 29 haar dossier wilde hebben, hier een afspraak voor heeft gemaakt en weigerde op te geven?<br />
<br />
<br />
Behalve dan dat ik gewoon pissig ben telkens als zoiets gebeurd, heb ik ook gewoon oprecht medelijden met die man.<br />
<br />
<br />
Hoe onzeker, en zielig, moet je zijn om dit soort gedrag, als professional zijnde, te vertonen? Raenaecehttp://www.blogger.com/profile/14625299495821717420noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2731535134943234564.post-3807762563859811542017-11-22T20:33:00.000+01:002017-11-22T23:47:14.665+01:00Cliëntenrechten weigerenIk ben boos. Laaiend eigenlijk...<br />
<br />
Er is al een tijdje gedonder met een kleine instantie waar ik een intake voor EMDR heb gehad. Ze hebben me afgewezen, shit happens, no big deal, etc.<br />
<br />
Waar zit dan het probleem? Simpel: Communicatie.<br />
<br />
Ik ben weliswaar de autist in dit verhaal/blog, maar mijn hemel, zij kunnen ook erg slecht communiceren zeg...<br />
<br />
<b>Het intakeformulieren drama</b><br />
Het begon eigenlijk al voor de intake: Het is bij de meeste instellingen standaard om na aanmelding, of zelfs al voor de aanmelding, een aantal aanmeldingsformulieren in te vullen (Persoonlijke gegevens, vragen die belangrijk kunnen zijn bij de intake/beeldvorming en dergelijke.) Kortom: Ze zijn redelijk essentieel.<br />
<br />
Wat gebeurde er? Samen met een begeleidster heb ik de betreffende formulieren ingevuld, en deze persoonlijk aan B van het Delta overhandigd. B heeft ze vervolgens persoonlijk naar Empathon verstuurd, samen met een verwijsbrief die ze samen met mijn hoofdbehandelaar geschreven/ondertekent had. Kortom, alles leek geregeld en het was wachten op een intakgesprek...<br />
<br />
Totdat er ineens een mailtje binnenkwam, vanuit de betreffende instantie, (zie onder)<br />
<blockquote class="tr_bq">
<span style="background-color: white; color: #222222; font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 12.8px;">Geachte heer/mevrouw,</span><br />
<br style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif; font-size: 12.8px;" />
<span style="background-color: white; color: #222222; font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 12.8px;">Hartelijk dank voor uw aanmelding bij </span><span class="il" style="background-color: white; color: #222222; font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 12.8px;">E.</span><br />
<br style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif; font-size: 12.8px;" />
<span style="background-color: white; color: #222222; font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 12.8px;">Hieronder volgt BELANGRIJKE INFORMATIE om uw aanmelding af te ronden en/of compleet te maken, lees dit a.u.b. zorgvuldig door. Wij zien gaarne zo spoedig mogelijk de juiste ontbrekende documenten tegemoet.</span><br />
<br style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif; font-size: 12.8px;" />
<span style="background-color: white; color: #222222; font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 12.8px;">Wij attenderen u er op dat wij voor het maken van een afspraak een verwijsbrief en bij voorkeur ook een kopie van een identiteitsbewijs nodig hebben. U kunt hoogwaardige kopieën van deze documenten e-mailen naar email@email.nl </span><span style="background-color: white; color: #222222; font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 12.8px;">of de originele documenten opsturen naar ons postadres: te Hellevoetsluis.</span><br />
<br style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif; font-size: 12.8px;" />
<span style="background-color: white; color: #222222; font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 12.8px;">In de bijlage vindt u een PDF bestand met de door u ingevulde gegevens. Tevens ontvangt u van ons een door ons met uw persoonlijke gegevens ingevulde verwijsbrief, die u voor verdere invulling en ter ondertekening en bestempeling eventueel kunt aanbieden aan uw huisarts of andere verwijzer. U beschikt daarmee dan meteen over een correct ingevulde verwijsbrief.</span><br />
<br style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif; font-size: 12.8px;" />
<span style="background-color: white; color: #222222; font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 12.8px;">Als u een andere verwijsbrief heeft: een verwijsbrief moet voorgedrukt of getypt zijn ( dus niet volledig geschreven), ondertekend zijn door en een stempel bevatten van een huisarts, een medisch specialist, een bedrijfsarts of een jeugdarts voorzien van AGB-code.</span><br />
<span style="background-color: white; color: #222222; font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 12.8px;">Zo lang wij geen correcte verwijsbrief van u hebben ontvangen bent u nog niet bij ons ingeschreven en kan uw therapie niet starten.</span><br />
<br style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif; font-size: 12.8px;" />
<span style="background-color: white; color: #222222; font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 12.8px;">Indien het een aanmelding van een minderjarige betreft, hebben wij toestemming nodig van gezaghebbende ouder(s) verzorger(s) en een kopie van hun identiteitsbewijs. Deze brief is bij deze mail bijgesloten en zien wij graag ingevuld retour. Zo niet dan vernemen wij dit gaarne van u.</span><br />
<br style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif; font-size: 12.8px;" />
<br style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif; font-size: 12.8px;" />
<span style="background-color: white; color: #222222; font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 12.8px;">Met vriendelijke groet,</span></blockquote>
<br />
Hierin staat letterlijk dat ik de benodigde documenten nooit heb aangeleverd, en dat zonder die documenten mijn aanmelding niet afgerond kan worden... aka, WTF?<br />
<br />
Vervolgens heb ik dit mailtje naar B doorgestuurd, die ook iets had van Yup, we hebben alles netjes aangeleverd, ik zal wel contact met ze opnemen voor je.<br />
<br />
Een paar uur later belde ze, redelijk verbaasd, terug en vertelde dat het schijnbaar een standaard bevestigingsmailtje is dat ik volgens Empathon verkeerd had geïnterpreteerd - ze zei er wel direct bij dat ze aangaf dat zij het mailtje had gelezen en er echt niets anders uit afgeleid kan worden.<br />
<br />
Afijn, dat was in orde - dachten we...<br />
<br />
<b>Het intakedrama</b><br />
Via de mail benaderd om een afspraak voor een intake begin juli te bevestigen (Tsja, telefoonangst en mensen die anoniem bellen om werk en privé gescheiden te houden (?!?!?!? Daar zijn werktelefoons toch voor...)<br />
<br />
Vol goede moed gingen E en ik naar het intakegesprek... En dat liep, op zijn zachtst gezegd, voor geen meter.<br />
<br />
Hoezo? Die intake formulieren die ze bevestigd hadden te hebben ontvangen? Oh, die had ze niet/kon ze niet vinden... Daardoor voelde zij zich erg ongemakkelijk, waardoor ik me heel erg ongemakkelijk voelde en op een gegeven moment E net niet het intakegesprek overnam qua vragen, alleen maar omdat ze wilde helpen...<br />
<br />
Kan gebeuren, maar ondertussen is mijn beeld van de instantie allang niet meer rooskleurig, want, 2 fouten nog voor de start van de behandeling.<br />
<br />
<b>Sein start behandeling - 8 juli</b><br />
Op 8 juli kreeg ik een mailtje van de persoon waarmee ik de intake had, zoiets als dit:<br />
<br />
<blockquote class="tr_bq" style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif; font-size: 12.8px;">
<br />
Maandag hebben we elkaar gezien voor een intakegesprek, en ik zou even binnen het team gaan overleggen wat de mogelijkheden waren.<br />
Je kan terecht bij M. Zij is gespecialiseerd in traumaverwerking en EMDR. Zij schat haar wachttijd in op ongeveer 2 maanden.<br />
Daarnaast wilde ik vragen of je er bezwaar tegen hebt dat ik in het kader van mijn opleiding mee blijf kijken met jouw sessies bij M. De meeste cliënten vinden dit wel goed, maar ik vind het toch altijd fijn om even toestemming te vragen van tevoren.<br />
Als je dit ziet zitten kun je zelf contact met M opnemen voor een afspraak: m@instantie.nl .<br />
Ik hoop je hiermee voldoende te hebben geïnformeerd.</blockquote>
<br />
Hier had ik overigens niet direct op gereageerd, omdat ik het na dat intake drama allemaal even helemaal niet meer zag zitten (En vooral niet dat die persoon mee zou kijken), en even rustig alles wilde laten bezinken. Simpel, toch? Immers, er is al toegezegd dat het in het team overlegd is en ik ben toegelaten.<br />
<br />
<b>Mailtje 2e intake - 13 juli</b><br />
<blockquote class="tr_bq" style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif; font-size: 12.8px;">
Dag Raenaece,<br />
<br />
Vorige week hebben we elkaar gezien voor een intakegesprek.<br />
Binnen het team hebben we overleg gehad, en mijn collega C zou graag nog een extra intake gesprek met je willen voeren. Dit is wel een man, maar het is de meest ervaren therapeut die we hebben en hij is heel zachtaardig. Op de site kun je bekijken wie dit is. Ik zal ook bij het gesprek aanwezig zijn, tenzij je daar bezwaar tegen hebt. C wil graag de mogelijkheden met je bespreken voor de behandeling. Uiteraard kan je het tijdens dit gesprek bij hem aangeven als je liever een vrouw wil voor de werkelijke behandeling. Zou je kunnen op maandag 17 juli om 10.00?<br />
<span style="background-color: white; color: #222222; font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 12.8px;">Ik hoor het graag van je!</span> </blockquote>
<br />
Dus, kortom: Er is al een akkoord voor de behandeling gegeven, hij heeft alleen nog een paar vraagjes.<br />
<br />
<b>Advies/eindgesprek</b><br />
Stond binnen 10-15 minuten weer buiten, echte intake vragen zijn er niet gesteld, eigenlijk was van tevoren al besloten dat ik er niet geschikt voor ben, en werd er aangegeven dat niemand/geen enkele instantie ooit met mij EMDR zou willen doen. Waarom? Konden ze niet erg concreet maken, en tijdens het gesprek dissosciëren omdat ik niet met de geschepte verwachting vs WTF just happened om kon gaan hielp niet bepaald mee :)<br />
<br />
<b>Vervolg:</b><br />
Gek genoeg wilde mijn behandelaar ook graag weten wtf er gezegd was, en wat hun overwegingen/adviezen waren. Dit heeft ze geprobeerd aan te vragen, maar ze zei dat er erg ontwijkend gereageerd werd.<br />
<br />
<b>oktober</b><br />
Begin oktober kwam mijn behandelaar (omdat het haar ook nog steeds dwars zat en ook zij duidelijk wil) met het idee om mijn intakeverslag op te vragen, zodat er vanuit daar verder gekeken kon worden.<br />
<br />
Dit hebben we telefonisch geprobeerd (26 oktober, had een paar weken nodig om de moed te verzamelen samen met mijn behandelaar te bellen), maar dezelfde persoon als van dat 2e gesprek nam op, en gaf aan dat inzagen tot dossier altijd schriftelijk moeten worden aangevraagd...<br />
<br />
<b>Rijksoverheid, patiënt/cliënt recht:</b><br />
<blockquote class="tr_bq">
<div style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: "RO Sans", Calibri, sans-serif; font-size: 1.3125em; line-height: 1.2381; list-style: none; margin: 2em 0px 0.2em; padding: 0px; vertical-align: top;">
Mag ik mijn medisch dossier inzien?</div>
Wanneer dossier inzien<br />
Kopie van medisch dossier<br />
<br />
<div class="intro" style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: "RO Sans", Calibri, sans-serif; font-size: 18px; list-style: none; margin: 0px 0px 1.5238em; padding: 0px; vertical-align: top;">
<div style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-size: 1.3125em; line-height: 1.5238; list-style: none; margin-bottom: 0.8125em; padding: 0px; vertical-align: top;">
<span style="background-color: white;">U heeft altijd het recht om uw medisch dossier in te zien of een kopie ervan te krijgen. </span><span style="background-color: yellow;">U kunt dat mondeling of schriftelijk aanvragen. De arts moet u dan zo snel mogelijk – binnen zo’n 2 tot 4 weken - uw dossier laten inzien.</span></div>
</div>
<div style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: "RO Sans", Calibri, sans-serif; font-size: 18px; line-height: 1.625; list-style: none; margin-bottom: 0.8125em; padding: 0px; vertical-align: top;">
Een arts moet u zo snel mogelijk inzage in uw dossier geven als u daarom vraagt. In de praktijk gaat het om 2 tot 4 weken.</div>
<div style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: "RO Sans", Calibri, sans-serif; font-size: 18px; line-height: 1.625; list-style: none; margin-bottom: 0.8125em; padding: 0px; vertical-align: top;">
Een arts mag uw verzoek tot inzage in uw medisch dossier alleen weigeren voor zover dit de privacy van iemand anders schaadt. Uiteraard moet de arts dit wel aan u uitleggen. Weigert de arts en bent u het hiermee niet eens, vraag dan een andere arts om te bemiddelen. </div>
<div style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: "RO Sans", Calibri, sans-serif; font-size: 18px; line-height: 1.625; list-style: none; margin-bottom: 0.8125em; padding: 0px; vertical-align: top;">
<span style="background-color: yellow;">Ook heeft u recht op een kopie (afschrift) van uw medisch dossier. Uw arts kan hiervoor kosten in rekening brengen.</span></div>
<div style="border: 0px; box-sizing: border-box; font-family: "RO Sans", Calibri, sans-serif; font-size: 18px; line-height: 1.625; list-style: none; margin-bottom: 0.8125em; padding: 0px; vertical-align: top;">
<span style="background-color: white;">Iedereen van 12 jaar en ouder kan mondeling of schriftelijk vragen om inzage in of afschrift van zijn medisch dossier. U kunt hiervoor bij uw arts of zorginstelling terecht. </span><span style="background-color: yellow;">U hoeft geen reden aan te geven voor uw verzoek.</span></div>
</blockquote>
(https://www.rijksoverheid.nl/onderwerpen/patientenrecht-en-clientenrecht/vraag-en-antwoord/mag-ik-mijn-medisch-dossier-inzien-laten-aanpassen-of-vernietigen)<br />
<br />
Oftewel: Vanaf het moment dat ik telefonisch om inzage heb gevraagd in mijn dossier, was de instantie verplicht om dat binnen 2 tot 4 weken te geven. Je zou kunnen stellen dat die ondertussen wel voorbij zijn :')<br />
<br />
<b>Kopie schriftelijk opvragen</b><br />
(7 nov, 8 nov antwoord):<br />
<br />
<blockquote class="tr_bq">
<span style="background-color: white; color: #222222; font-family: "arial" , sans-serif; font-size: 12.8px;">Beste medewerker,</span><br />
<div style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif; font-size: 12.8px;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif; font-size: 12.8px;">
Bij deze vraag ik een kopie aan van mijn dossier bij jullie instelling.</div>
<div>
(gevolgd door mijn persoonlijke gegevens)</div>
</blockquote>
<br />
Let erop dat ik zowel in de mail als in het onderwerp aangeef dat ik graag een kopie van mijn dossier wil.<br />
<br />
<div dir="ltr" style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif; font-size: 12.8px;">
<div>
<div>
<div>
<div>
<blockquote class="tr_bq">
Beste<br />
Ik geef je graag inzage in je dossier.<br />
Ik wil daarom graag daarvoor een afspraak met je maken.<br />
Wil je mij daarvoor bellen op<br />
Met vriendelijke groet,<br />
C</blockquote>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
<div dir="ltr" style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif; font-size: 12.8px;">
Dat mailtje kreeg ik toevallig op dezelfde dag als dat ik een begeleidinsgesprek had, dus ik heb haar laten bellen om een afspraak te maken, maar ook om nogmaals aan te geven dat ik graag een kopie op zou halen.</div>
<div dir="ltr" style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif; font-size: 12.8px;">
<br /></div>
<div dir="ltr" style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif; font-size: 12.8px;">
Volgens dat gesprek was mijn dossier te dik om op te sturen/kopiëren, dus dat ik daar aan kon geven welke speficieke delen ik gekopieerd wilde hebben. (Toch knap, na 2 gesprekken...)</div>
<div dir="ltr" style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif; font-size: 12.8px;">
<br /></div>
<div dir="ltr" style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif; font-size: 12.8px;">
<b>Gesprek/inzage dossier</b></div>
<div dir="ltr" style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif; font-size: 12.8px;">
Dat was gisteren, samen met de begeleidster die ook bij het 1ste gesprek aanwezig was....<br />
Ten eerste vond ik het vreemd dat ik geen dossier zag, juist omdat ze aangaven dat het te dik was had ik iets verwacht. Een gesprek over het hoe en waarom van afwijzing, en het verzoek om dit ook naar mijn behandelaarster te mailen. Dit was toegezegd.</div>
<div dir="ltr" style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif; font-size: 12.8px;">
<br /></div>
<div dir="ltr" style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif; font-size: 12.8px;">
Vervolgens vroeg mijn begeleidster mij of ik nog iets wilde weten/kwijt wilde: Ik voelde me de hele tijd al een beetje in een hoekje gedreven, durfde vrij weinig te zeggen maar vond het vooral raar dat ik nog steeds geen dossier zag. Ook wilde ik aangeven dat ik de organisatie erg rommelig vond, en er erg veel last van had hoe chaotisch alles was gelopen.</div>
<div dir="ltr" style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif; font-size: 12.8px;">
<br /></div>
<div dir="ltr" style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif; font-size: 12.8px;">
Vervolgens vroeg mijn begeleidster om mijn dossier, en dit is waar het vreemd werd:</div>
<div dir="ltr" style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif; font-size: 12.8px;">
<br /></div>
<div dir="ltr" style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif; font-size: 12.8px;">
De stukken die ze bij zich hadden waren de dingen die we zelf hadden aangeleverd (intakeformulieren die ze eerst kwijt waren, de verwijsbrief)</div>
<div dir="ltr" style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif; font-size: 12.8px;">
<br /></div>
<div dir="ltr" style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif; font-size: 12.8px;">
Toen we aangaven dat we deze gegevens al hadden en dit niet is waar we naar op zoek waren, werd er moeilijk gedaan en moest alles eerst uitgeprint worden...</div>
<div dir="ltr" style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif; font-size: 12.8px;">
<br /></div>
<div dir="ltr" style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif; font-size: 12.8px;">
Het intakeverslag kwam als eerste, dit zag er een beetje incompleet uit (niet alle punten waren ingevuld) en er stonden een paar kleine foutjes in. Vervolgens duurde het 10 minuten ofzo voor het 2e deel kwam... Wij waren benieuwd, nogmaals, omdat er was aangegeven dat het zo dik was.</div>
<div dir="ltr" style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif; font-size: 12.8px;">
<br /></div>
<div dir="ltr" style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif; font-size: 12.8px;">
...Komt hij aanzetten met een half A4'tje, waarop 2 paragrafen staan met in pen een geschreven datum. Overigens waren de beide paragrafen nog hetzelfde ook. Toen ik dit aangaf, werd mij verteld dat dit uit mijn EPD via Word was uitgeprint. Uhm, okay? Maar belangrijk: Er is dus een EPD.</div>
<div dir="ltr" style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif; font-size: 12.8px;">
<br /></div>
<div dir="ltr" style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif; font-size: 12.8px;">
Ondertussen was ik het gezeur behoorlijk zag, en vroeg ik of ik dat ene halve A4'tje mee mocht nemen. </div>
<div dir="ltr" style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif; font-size: 12.8px;">
<br /></div>
<div dir="ltr" style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif; font-size: 12.8px;">
ik: 'mag ik dit blaadje meenemen?' (Ja is de logische verwachting, nogmaals, kopien enzo waren al toegezegd)</div>
<div dir="ltr" style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif; font-size: 12.8px;">
Hij 'Nee'<br />
Begeleidster en ik 'Hoezo niet?'<br />
Hij: 'Daar heb ik geen zin in'</div>
<div dir="ltr" style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif; font-size: 12.8px;">
Wij 'Uhm, ze heeft wettelijk gezien recht op inzage in haar dossier en het opvragen van een kopie'<br />
Hij 'Dat wil ik dan eerst even uitzoeken'</div>
<div dir="ltr" style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif; font-size: 12.8px;">
<br /></div>
<div dir="ltr" style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif; font-size: 12.8px;">
Ondertussen begon ik aardig gefrustreerd te raken, en omdat hij bij zijn standpunt bleef besloot mijn begeleidster om het gesprek te beeindigen (En direct juridisch advies in te slaan.)</div>
<div dir="ltr" style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif; font-size: 12.8px;">
<br /></div>
<div dir="ltr" style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif; font-size: 12.8px;">
Dus, ik ben boos.</div>
<div dir="ltr" style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif; font-size: 12.8px;">
Gisteren was ik laaiend, vandaag vooral boos/gefrustreerd.</div>
<div dir="ltr" style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif; font-size: 12.8px;">
<br /></div>
<div dir="ltr" style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif; font-size: 12.8px;">
Denk dat wat het meest dwarszit dat het allemaal zo raar en moeizaam loopt. En zeker van een directielid zou je mogen verwachten dat hij de regels weet. Vooral als er al ruim een maand gedoe is met verzoeken tot kopie, aangeven dat ik dingen mag laten kopiëren, etc.</div>
<div dir="ltr" style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif; font-size: 12.8px;">
<br /></div>
<div dir="ltr" style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif; font-size: 12.8px;">
En, vooral, machteloos... Ik kan er giga slecht tegen als mensen tegen mijn principe, en in dit geval dus ook de wet, ingaan.</div>
<div dir="ltr" style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif; font-size: 12.8px;">
<br /></div>
<blockquote class="tr_bq">
</blockquote>
<br />
<b><br /></b>
<br />
<div class="MsoNormal" style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif; font-size: 12.8px;">
<u></u></div>
<div class="MsoNormal" style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif; font-size: 12.8px;">
<u></u><u></u></div>
<div class="MsoNormal" style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif; font-size: 12.8px;">
<u></u></div>
<div class="MsoNormal" style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif; font-size: 12.8px;">
<u></u></div>
<div class="MsoNormal" style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif; font-size: 12.8px;">
<u></u></div>
<div class="MsoNormal" style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif; font-size: 12.8px;">
<u></u></div>
<div class="MsoNormal" style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif; font-size: 12.8px;">
<u></u></div>
<div class="MsoNormal" style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif; font-size: 12.8px;">
<u></u></div>
Raenaecehttp://www.blogger.com/profile/14625299495821717420noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2731535134943234564.post-5795946489585826112017-10-10T18:27:00.000+02:002017-10-10T18:27:09.000+02:00Diamond paintingTsja, soms zit je hoofd wel erg vol, maar kan/weet/wil je niet onder woorden brengen wat er aan de hand is...<br />
<br />
Soms omdat het goed gaat, soms omdat het minder goed gaat.<br />
<br />
Dus! Laten we het eens over hobby's hebben.<br />
<br />
Mijn nieuwste is 'Diamond Painting' en Yoshi is eindelijk klaar.<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEifr-DWe_qAdnCGwLHrMBMPeE-KUylyY10a8V0Adk3r2wMx2mBlQW02FASJuZx7ma2Es0gtOgd7CFwYhJuIq20CqiPU9LAtMRrZunmSN6ydRLgL-UZXRBL2hUT88x8inpOXhkS4arBsO-ws/s1600/2017-10-09+16.41.24.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="900" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEifr-DWe_qAdnCGwLHrMBMPeE-KUylyY10a8V0Adk3r2wMx2mBlQW02FASJuZx7ma2Es0gtOgd7CFwYhJuIq20CqiPU9LAtMRrZunmSN6ydRLgL-UZXRBL2hUT88x8inpOXhkS4arBsO-ws/s640/2017-10-09+16.41.24.jpg" width="360" /></a>Voor ik aan Yoshi begon, (wilde hem op tijd afhebben voor mijn vriendjes verjaardag... Wat dus 1,5 maand later werd :') )was ik al begonnen aan een ander project, eenhoorns!<br /><br />Waarom? Eenhoorns... Enough said. :p<br />
<br />
De eerste keer dat ik dit tegenkwam was op facebook/aliexpress, en het leek me wel leuk om te proberen.<br />
<br />
Helaas schrok ik me kapot na het zien van de steentjes; zoveel kleiner dan ik had verwacht!<br />
<br />
Bij het eenhoorn project heb ik iets meer foto's gemaakt, waardoor het wel grappig is om de vooruitgang terug te zien... Het begin ging zo langzaam, maar nadat er eindelijk herkenbare vormen tevoorschijn kwamen werd het steeds leuker.<br />
<br />
Daarnaast staat vrijwel altijd mijn tablet naast me om Netflix op de achtergrond te kijken.<br />
<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjkVI8QRmfa4vlisNAPtKL6sqtPEYw2boZef4cLgFhtl3UQD6WCGAUylF8VhXOvQR6ckTECggUm1aFu4OOg0arI8pActJnJ_oYFhqnajLmGh09M6X5hvM3nHYVpLTtWi6gZD8cqt_wv0vpq/s1600/2017-07-11+14.20.02.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="900" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjkVI8QRmfa4vlisNAPtKL6sqtPEYw2boZef4cLgFhtl3UQD6WCGAUylF8VhXOvQR6ckTECggUm1aFu4OOg0arI8pActJnJ_oYFhqnajLmGh09M6X5hvM3nHYVpLTtWi6gZD8cqt_wv0vpq/s400/2017-07-11+14.20.02.jpg" width="225" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiuZ5eV25wgdknR3bkqYpFB4HaucVrBm0YnygLxFmYY42nUezgR-FfV-U6tCQcYKBjGrqBGQaTgQm_SAPouFhiagfu5SNOxJr7A-nhCe9LHnyqC7tC78PR87hCAPYvx1pjGhd6ZtnBLZJiX/s1600/2017-08-11+17.06.57.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="900" data-original-width="1600" height="180" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiuZ5eV25wgdknR3bkqYpFB4HaucVrBm0YnygLxFmYY42nUezgR-FfV-U6tCQcYKBjGrqBGQaTgQm_SAPouFhiagfu5SNOxJr7A-nhCe9LHnyqC7tC78PR87hCAPYvx1pjGhd6ZtnBLZJiX/s320/2017-08-11+17.06.57.jpg" width="320" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1KndfKeWnEG2Qj6ZS6pJB9Gy5Vhq_xCqobV8IxqLgHtT-j11Lzlzjq8EgU9XjZhn4CwveoKls1-K-E6hAnvclxmDZJIJ0k_mWrwd8QJLpfsTaVh6IdkoGeUpaM1w9q03PkxvxEXaQ63oL/s1600/2017-08-18+19.25.39.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="900" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1KndfKeWnEG2Qj6ZS6pJB9Gy5Vhq_xCqobV8IxqLgHtT-j11Lzlzjq8EgU9XjZhn4CwveoKls1-K-E6hAnvclxmDZJIJ0k_mWrwd8QJLpfsTaVh6IdkoGeUpaM1w9q03PkxvxEXaQ63oL/s1600/2017-08-18+19.25.39.jpg" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />Raenaecehttp://www.blogger.com/profile/14625299495821717420noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2731535134943234564.post-82217641287277351762017-05-02T21:52:00.004+02:002017-05-02T21:52:42.961+02:00Ik kan mij niet goed verbaal verwoorden (En dat is knap frustrerend!)Sinds kleins af aan heb ik moeite met communiceren. (Goh, zou ik soms autist- oh ja, dat ben ik :P)<br />
Tuurlijk, ik kan wel praten (En dat doe ik ook) maar als mensen goed zouden opletten, zou het denk ik opvallen dat mijn sociale/verbale/communicatieve vaardigheden wel erg basis zijn.<br />
<br />
Waarom? Geen idee... Ik ben best goed met woorden, ik ben in staat om zinnen te vormen in mijn hoofd/gedachten te ordenen/over redelijk complexe zaken door te denken... Op de een of andere manier lukt het me alleen nooit om dat in een gesprek naar woorden om te zetten.<br />
En geloof mij, dat is knap frustrerend.<br />
<br />
Voorbeeldje: Sinds de reorganisatie begin dit jaar val ik onder team B, die samen met team A (bw van de gehandicaptenzorg) de locatie/thuishaven/team AB vormen - in theorie.<br />
<br />
<b>Wat ik zeg</b>: Ik weet niet wat ik moet doen in een crississituatie, omdat het onduidelijk is om team B direct te bereiken. (Of, eigenlijk meer: Team B is onbereikbaar.)<br />
<br />
<b>Wat ik bedoel: </b><br />
<br />
<ul>
<li>Team B heeft geen pieper en is alleen bereikbaar via A (Die we eigenlijk niet als begeleiding kennen, omdat zij zich alleen met de bewoners van A bezighouden, hoewel die wel weer door zowel A als B worden begeleid. Verwarrend? Vind ik ook.)</li>
<li>De pieper appen werkt niet, omdat de gemiddelde reactietijd op een whats appje rond de 1+ uur ligt. Bellen is geen optie, want ik heb een belangst.</li>
<li>Bellen? Belangst. Maar zelfs zonder dat: De pieper wordt opgenomen door iemand die ik niet ken (Of nou ja, ik dan weer wel via mijn vrijwilligerswerk) en die mij niet als cliënt/begeleiding kent. --> Terwijl ik niet nauwelijks in staat ben om te communiceren, zou ik daaraan duidelijk moeten proberen te maken wat er aan de hand is/dat ik in een crisis zit, terwijl ik vaak niet verder kom dan 'Help', via what's app, of eventueel een veilig nummer wel eens wil bellen en dan ook niet veel verder komt dan 'Het gaat fout'</li>
<li>Vervolgens moet team A iemand van B zien te bereiken</li>
<li>Die mij dan weer niet direct kunnen bereiken.... (Tenzij ik toevallig in hun werktelefoon sta, als ze die bij zich hebben.)</li>
</ul>
<div>
Oftewel, team B is in een crississituatie zo goed als onbereikbaar.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Wat het resultaat is? Een blaadje met alle nummers/de meeste werkmobiels uit de hele regio. Heel leuk, maar...</div>
<div>
<ul>
<li>Crisis, ik kan niet/nauwelijks nadenken</li>
<li>Ik heb geen reële optie om te weten wie wanneer aan het werk is, als je dan maar op de gok nummers moet bellen/appen, terwijl je ook een angst heb om mensen buiten hun werk lastig te vallen...</li>
</ul>
<div>
Goh, waarom zou het toch komen dat ik nog minder snel aan de bel trek dan toen ik onder team C viel... Of waarom mijn eerste reactie is om team C te appen, omdat die over het algemeen wel binnen 5 minuten willen reageren. (Of eventueel bellen, want dat team zijn veilige/bekende gezichten die mij ook kennen.)</div>
</div>
<div>
<br /></div>
<br />
Okay, dit is een beetje een zeurvoorbeeld, maar ik ben die hele reorganisatie gewoon spuugzat omdat ik naar mijn idee/gevoel veel minder hulp/ondersteuning krijg dan waar ik behoefte aan heb, voornamelijk omdat team AB gewoon voor geen meter werkt (voor mij dan.)<br />
<br />
Maar ik merk het ook in andere, meer neutrale zaken: Ik kan wel gesprekken voeren, maar het is soms knap lastig voor mij... Misschien komt het omdat mijn interne computer een stuk trager werkt qua denkprocessen? Geen idee eigenlijk.<br />
<br />
Vaak bedenk ik me pas een dag later wat ik had willen inbrengen in een discussie, hoe ik een mening had kunnen verdedigen/uitleggen, op het moment zelf kom ik niet veel verder dan ik vind dit en dat omdat ik dat vind. (Of heel misschien wat argumenten, als die al een tijd in mijn hoofd zitten)<br />
<br />
<i>Bleh, ik zou simpelweg willen dat ik een mogelijkheid zou hebben om normaal te zijn, me normaal te voelen/denken/me gewoon te kunnen uitten zoals ik zou willen, in plaats van het gevoel te hebben dat ik gevangen zit in mijn hoofd en maar een piepklein luikje om de buitenwereld te bereiken.</i>Raenaecehttp://www.blogger.com/profile/14625299495821717420noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2731535134943234564.post-36308473225623347522017-04-15T13:19:00.001+02:002017-04-15T13:19:09.162+02:00Waarom?<p dir="ltr">Afgelopen zondag is een van mijn begeleidster doodgestoken door een vage kennis.</p>
<p dir="ltr">Sindsdien heb ik kortsluiting in mijn hoofd: Waarom, in vredesnaam? <br>
Jes is zo'n ongelofelijk lieve, levendige, spontane, sociale, warme meid die voor iedereen klaarstond, ik snap simpelweg niet hoe iemand anders de beslissing kan nemen om iemands leven te beëindigen.</p>
<p dir="ltr">Suïcide, okay, dat snap ik nog. Daarmee eindig je je eigen leven, maar de beslissing nemen om dat van iemand anders te beëindigen? In vredesnaam, waarom?!?!?!</p>
<p dir="ltr">Overal in de media, Facebook, waar dan ook duiken er kranten berichten op. Sommige netjes, respectvol en feitelijk... andere sensatiebelust, stemmingmakerij, giswerk. (Ja, ik heb het over het AD).<br>
Waarom? Is het al niet erg genoeg dat ze dood is? Moeten dit mensen het erger maken door te speculeren in een krant over wat er is gebeurd, hoe ze zich gevoeld moet hebben, of wat dan ook?</p>
<p dir="ltr">Ze is verdomme dood. </p>
<p dir="ltr">Dinsdag draaide ik denk ik een beetje door: de details zijn een beetje vaag, maar ik was even alleen thuis, had het koud, ging douchen en ineens had ik een arm die helemaal open lag.</p>
<p dir="ltr">Ik weet ook wel dat ik dat zelf gedaan heb (komt wel eens vaker voor) maar dit keer was het erger dan normaal; ik schrok er zelf van... en de begeleidster die ik uiteindelijk gebeld had ook. (Sorry! :( )</p>
<p dir="ltr">Jes word vandaag begraven, en ik zit op de SEHP mezelf te vervelen, rusten, balen, janken. ....of zoals afgelopen nacht eindeloos lopen. Heb er in jaren niet zo'n last van gehad, maar schijnbaar sloeg de onrust die ik in mijn hoofd niet kan voelen/handelen naar mijn benen.</p>
<p dir="ltr">Moe. Vreemd. Bleh.<br>
ik snap het <u>niet</u></p>
Raenaecehttp://www.blogger.com/profile/14625299495821717420noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2731535134943234564.post-718164294592960532017-02-17T13:43:00.002+01:002017-02-17T13:43:52.228+01:00Heb ik echt het recht om te klagen?<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhSABRDLL8tYKXQaWABqOMnbdCJ0q5oj6lA1hUUx71JLITbJ0W7WL1-DszrZ8spH8-8qOVo0JgGlCooHYZkTsx4b98PU3J8emwQymLESCqxBJVTlJwvVf1fnlpZa1LPkuKM8O0ZuzhmexJ3/s1600/klagen.png" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="290" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhSABRDLL8tYKXQaWABqOMnbdCJ0q5oj6lA1hUUx71JLITbJ0W7WL1-DszrZ8spH8-8qOVo0JgGlCooHYZkTsx4b98PU3J8emwQymLESCqxBJVTlJwvVf1fnlpZa1LPkuKM8O0ZuzhmexJ3/s320/klagen.png" width="320" /></a></div>
Klagen, iedereen heeft het waarschijnlijk wel eens gedaan:<br />
We klagen over het weer, over een bus die te vroeg/te laat komt, een service die niet op tijd geleverd word (Zoals een monteur die niet op de afgesproken tijd/dag komt, een pakket dat niet op tijd geleverd wordt.)<br />
<br />
<br />
<br />
Klachten indienen is tegenwoordig ook erg makkelijk: Ik ben heus niet de enige die bij ontevredenheid over een product/dienst een mailadres achterhaald of, nog makkelijker, op Facebook een klacht schrijft omdat het zo gebeurd is en je relatief snel een reactie krijgt.<br />
<br />
<b>Klagen over hulpverlening</b><br />
Juist omdat klagen over kleine dingen zo makkelijk en anoniem is, is dat de reden dat klagen over de dienstverlening van een hulpverleningsinstantie zo ongelofelijk moeilijk/ongemakkelijk/verkeerd voelt? Zou de organisatie niet juist het klagen over dienstverlening moeten bevorderen, omdat mensen/klanten in een afhankelijkheidspositie verkeren en ze er letterlijk leven?<br />
<br />
Eerlijk is eerlijk, op zich doet Pameijer als organisatie dat wel: Een aantal weken geleden kreeg iedereen zelfs een foldertje/brief thuisgestuurd waarin in simpele taal staat wat een klacht is, welke stappen je kan nemen als je niet tevreden bent over iets, dat je dat vooral moet doen enzo.<br />
<br />
<b>Hoe kom je hier nou ineens bij?!</b><br />
Ik hoor het iemand in mijn achterhoofd bijna vragen. Het antwoord is vrij simpel: 2 weken geleden raakte ik door een aaneenschakeling van miscommunicaties in een crisis terecht, vervolgens gaf ik letterlijk bij degene die op dat moment avonddienst had dat ik in een zelfdestructieve bui zat, waar vervolgens niet naar werd gehandeld... Wat, in mijn ogen, op zijn zachtst gezegd onverantwoord is omdat de instantie een zorgplicht heeft tegenover mij + als ik in een crisis schiet, ben ik nauwelijs/niet in staat om te communiceren en ben ik behalve zelfdestructief ook een beetje een gevaar voor mijzelf.<br />
<br />
<b>Tijdlijn?</b><br />
Rond 20:00 een apje heen en weer om uiteindelijk rond 20:12 aan te geven dat ik in een zelf-destructieve bui zit. (En ergens tussendoor lagen mijn armen 'ineens' open.)<br />
20:17 Ik zeur op Facebook tegenover mijn achterbuurman/mede cliënt over de avonddienst/afdeling<br />
20:28 Een reactie van hem, en na wat heen en weer getyp besluit hij om langs te komen.<br />
+- 20:40 Hij komt langs, ziet mijn armen, besluit er wat aan te gaan doen (Schoonmaken/afdekken) en bij mij te blijven.<br />
--> <i>Ondertussen heb ik nog steeds niets van de betreffende persoon die avonddienst (Of wie dan ook) gehoord.</i><br />
20:50 ofzo bedacht hij dat er iemand van een ander team ook avonddienst had (En hij wist zelfs wie, namelijk een van mijn eigen begeleidsters) en besloot hij om die maar eens te gaan bellen. (Zij kon niet gelijk weg, maar had speling omdat er in elk geval iemand bij mij was.)<br />
21:15ish de begeleidster komt langs, ziet mij, begint een gesprek met mij en mijn buurman om me weer een beetje op aarde/terug te krijgen en uit te zoeken wat er nou eigenlijk gebeurd is.<br />
Ik vraag haar of zij iets van de persoon die avonddienst heeft gehoord: Ze zei dat ze alleen maar van mijn buurman had gehoord dat er iets (En wat) aan de hand was.<br />
21:30ish de persoon die bij ons avonddienst had is klaar, en belt de persoon die bij mij zit of zij nog iets kan doen.<br />
22:20ish: Ik ben doodop,doe het weer een beetje en de begeleidster en buurman durven me weer alleen te laten...<br />
<br />
<b>Juist omdat ik in een 24/7 setting woon, en een geschiedenis heb van crisis/opnames/zelfdestructief gedrag/suicide gedachten, vind ik deze manier van handelen dermate onverantwoord dat ik besloten heb een klacht in te dienen.</b><br />
<b><br /></b>
Waarom? Een aantal redenen:<br />
<br />
<ul>
<li> Onverantwoordelijke risico's die genomen zijn: Ik ben er nog altijd van overtuigd dat als mijn buurman niet het idee had om langs te komen omdat hij het niet echt vertrouwde en hij vervolgens besloot om iemand anders te bellen ik de rest van de avond alleen zou zijn gebleven.</li>
<li>Het lijkt een incident, maar het is wel een teken dat er in de organisatie/communicatie ergens iets niet goed gaat, wat anderen ook kan overkomen.</li>
<li>De gevolgen zijn bij mij gelukkig beperkt gebleven; als ik alleen zou zijn geweest/niets meer had gehoord had ik tot de volgende middag half dood in huis kunnen hebben gelegen, zonder enkele vorm van hulp.</li>
</ul>
<div>
Kortom: Ik heb geluk gehad, maar het is erg waarschijnlijk dat dit hele ernstige gevolgen had kunnen hebben.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Daarnaast, juist omdat klagen (vanuit het hoofdkantoor) wordt gestimuleerd en ik ook klaag als de Donald Duck niet komt, de bus te laat is, of wat dan ook, is het toch logisch dat ik bij zulke ernstige dingen ook klaag?</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<b>Klachtencommissie</b></div>
<div>
Wat heb ik vervolgens gedaan: Ik heb een week nagedacht voor ik besloot het mailtje met mijn verhaal + klacht te sturen: Voor een deel omdat ik zeker wilde weten dat ik er helemaal achter sta en ik niet uit een soort wraak/boosheid/emotie handelde, en anderzijds om er zeker van te zijn dat de klacht gerechtvaardigd is.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Aangezien ik hem heb verstuurd, vind ik hem gerechtvaardigd: Puur op het vlak dienstverlening, immers, ik ben toch ook niet tevreden over de dienstverlening?</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Ook heb ik bewust gekozen om de klacht in te dienen over de persoon die op dat moment dienst had bij de klachtencommissie. Waarom? De gevolgen: Iemand in een crisis negeren is op zijn zachtst gezegd onverantwoord.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Daarnaast, als de bus van 11:30 niet komt opdagen, klaag je toch ook over de chauffeur die op dat moment de bus zou moeten besturen i.p.v. alle bussen in de omgeving? Waarom dan over een heel team klagen als op dat moment maar 1 persoon dienst had?</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<b>Niet zo blij...</b></div>
<div>
Gisteren had ik een gesprek met degene die toen dienst had, een neutrale collega/gespreksleider, ik en de persoon die 's avonds kwam om helder te krijgen wat er nou gebeurd is, wat er speelt, etc.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Blijkbaar vond de gespreksleidster dat degene over wie ik een officiële klacht heb ingediend nu de gebeten hond is, terwijl het (in haar ogen) over de handelswijze van een team gaat... Daar ben ik het niet mee eens, nog steeds niet eigenlijk.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
1 persoon die avonddienst heeft en die is ernstig nalatig? --> puur haar manier van handelen, omdat de mensen die op dat moment niet werken er niets mee te maken hebben --> klacht daarover.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Tuurlijk, ik snap dat het vervelend is als er over je geklaagd wordt, ik snap dat het klote is als je opgeroepen wordt om naar een hoorzitting te komen op het hoofdkantoor om daarover in gesprek te gaan, maar wat had ik dan moeten doen?</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Zoals ik al zei, juist omdat de gevolgen ernstig hadden kunnen zijn vind ik dit iets dat juist de aandacht van een commissie/directie verdiend, i.p.v. iets dat in een aantal informele gesprekjes zou kunnen worden gefixed.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<b>Spijt?</b></div>
<div>
Het blijft een dubbel gevoel: Ik heb er een hekel aan om mensen te kwetsen, ik HAAT het om moeilijk te doen/moeilijk te zijn, wil graag dat iedereen me aardig vind, doe mijn best om zo onopvallend mogelijk te zijn... ...En dan sta ik daardoor nu ineens onder hoogspanning/in de aandacht/en AARGH.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Tegelijkertijd: Ik blijf erachter staan, immers, ik heb toch ook een klacht over (het gebrek aan) de dienstverlening? Klagen wordt toch juist gestimuleerd?</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Iedereen die in dezelfde positie zou zitten zou ik aan hebben geraden om te klagen; tegelijkertijd zou ik deze klacht ook ingediend hebben als iemand anders op dat moment dienst had en op dezelfde manier had gehandeld (En dan i.p.v. tegen degene die er nu op staat, tegen degene die op dat moment dienst had.)</div>
<br />
<br />
<br />Raenaecehttp://www.blogger.com/profile/14625299495821717420noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2731535134943234564.post-91153153581085830382017-02-01T11:43:00.000+01:002017-02-01T11:55:30.472+01:00Communiceren is moeilijk!Schijnbaar heeft Asperger/autisme ook invloed op mijn sociale vaardigheden en communicatievaardigheden... Als je het mij vraagt, denken mensen gewoon te veel na :p<br />
<br />
Een paar voorbeeldjes:<br />
<br />
<b>Het pilgedoe</b><br />
I.v.m. menstruatieklachten zit ik sinds kort toch maar aan de pil. Heb weliswaar een hekel aan hormonen, maar een week nauwelijks kunnen lopen door de buik- rug- hoofdpijn is ook niets... En ja, daar heb ik weliswaar pijnstillers en maagbeschermers voel maar die werken ook niet optimaal.<br />
<br />
Hoe ik hier ineens op kom? Omdat ik nogal verstrooid ben en ik toch elke dag medicatie moet ophalen, liggen mijn allergie tabletten en dus ook mijn pil strip op kantoor. Vorige week maandag was mijn laatste pil uit de huidige strip, een gesprek met degene die toen dienst had ging ongeveer als volgt: (Niet letterlijk, want zo goed is mijn geheugen nou ook weer niet!)<br />
<br />
Ik: Kan ik die stopweek niet gewoon over slaan?<br />
Zij: Altijd over slaan?<br />
Ik: Als het even kan wel, ja.<br />
Zij: Uhm, ik vind dat je dan eerst een briefje van de huisarts nodig hebt..<br />
Ik: Ja maar, er zijn zoveel mensen die het doorslikken, en daarnaast, als ik een prikpil zou hebben zou ik het toch ook niet meer worden?!<br />
Zij: Ik plak een briefje op je doosje dat je volgende week de eerste pil weer krijgt.<br />
<br />
Mijn conclusie: Ik mag van haar mijn stopweek niet overslaan, tenzij ik een briefje van de huisarts heb.<br />
(Vervolgens was ik een paar dagen later, eigenlijk zoals verwacht, zo ziek dat ik de hele dag niets anders kon dan op bed liggen... En daarna begon inderdaad de menstruatie)<br />
<br />
Volgende dag medicijnen ophalen, ik een beetje kwaad omdat ik sowieso in een stopweek zat die ik niet wilde en ik, zoals waar ik al bang voor was, weer ziek was:<br />
<br />
Ik: Ik mag van E mijn stopweek niet overslaan!<br />
Zij: Huh?<br />
Ik: Zij zei dat ik mijn stopweek niet mag overslaan, tenzij ik een briefje van de huisarts heb. En ik wil helemaal geen stopweek! Nu zit ik wel aan die pil, waar ik toch al veel moeite mee heb, en dan ben ik alsnog ziek!!<br />
Zij: 'Uhm, weet je wat? Ik ga het even navragen en overleggen, maar van mij mag je je stopweek best overslaan en dat zal ik ook duidelijk in de rapportage zetten.<br />
<br />
(Een paar uur later bleek dat degene waarmee zij had overlegt het ook niet zo goed wist, dat ze voor mij naar de huisartsenpost heeft gebeld en dat ik inderdaad, zoals ik al wist/vond, de pil tot mijn dood kan doorslikken (Tenzij ik daardoor andere klachten krijg) )<br />
<br />
Een paar dagen later kwam E erop terug:<br />
<br />
Zij: 'Trouwens, ik heb niet gezegd dat je je stopweek niet mag overslaan, wat ik bedoelde is meer dat ik er geen beslissing over kan/durfde te nemen omdat je ze altijd wil overslaan.'<br />
<br />
Oftewel, in het kort:<br />
Het signaal dat ik krijg als ik aangeef dat ik die week wil overslaan, dat aangeef, en er vervolgens iets over een briefje van de dokter word gezegd gecombineerd met een post it op mijn pil-doosje waarop staat dat de volgende pil een week later komt --> Raenaecje mag haar stopweek niet overslaan. (En echt, ik heb het geprobeerd maar ook na dat gesprek kan ik er geen andere conclusie aan verbinden.)<br />
<br />
<b>Kleding</b><br />
Een ander voorbeeld van mensen die te veel nadenken is kleding: Ik heb een redelijk flauw gevoel voor humor + ik hou van kleding kopen. Dus zo af en toe loop ik rond in shirts met plaatjes of teksten.<br />
<br />
Wat ik ermee bedoel: Niets; over het algemeen gaat mijn redenatie over wat ik aantrek niet verder dan 'oh, dat shirt staat wel bij dit vest' of 'deze heb ik al een tijdje niet aangehad en hij zit lekker.'<br />
<br />
Wat anderen interpreteren: 'Ze communiceert via haar t-shirts, gaat alles wel goed met haar? Moet ik op dat shirt reageren?'<br />
Tip: nee! Ik vind oprecht het shirt gewoon leuk/wat dan ook, ik bedoel er verder niets mee, ik geloof heus wel in mezelf ofzo.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://www.appartcloth.com/wp-content/uploads/2016/07/Nobody-believes-in-me-567x600.gif" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://www.appartcloth.com/wp-content/uploads/2016/07/Nobody-believes-in-me-567x600.gif" width="302" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://cdn1.thehunt.com/app/public/system/zine_images/3753931/original/61e3c9f8bf28fd1e7e72d916c4e06c6e.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://cdn1.thehunt.com/app/public/system/zine_images/3753931/original/61e3c9f8bf28fd1e7e72d916c4e06c6e.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<br />
Dit is een ander voorbeeld: Op het moment dat ik het bestelde, vond ik het een grappige tekst die wel een beetje op mij van toepassing is. Op de momenten dat ik het draag bedoel ik er verder niets mee, behalve dan dat ik een beetje een cynisch gevoel voor humor heb.<br />
<br />
<b>Betekenis achter woorden zoeken</b><br />
Om te beginnen: Tact is niet bepaald mijn sterkste punt; als ik iets zeg, dan bedoel ik ook letterlijk wat ik zeg: Er zit geen betekenis, of wat dan ook, achter.<br />
<br />
Soms denken hulpverleners/andere mensen echter van wel. Het is een beetje moeilijk voor mij om hier een voorbeeld van te noemen (Omdat ik het zelf niet doorheb en er soms achteraf op gewezen word.) Daarom maar een vergelijking met het analyseren van literatuurboeken zoals ze soms in de VS moeten doen.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://weknowmemes.com/wp-content/uploads/2012/06/what-the-author-meant.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://weknowmemes.com/wp-content/uploads/2012/06/what-the-author-meant.jpg" height="305" width="320" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
<b>Conclusie</b><br />
Mensen doen veel te moeilijk! Wat ik zeg is letterlijk ook wat ik bedoel; en tegelijkertijd ga ik er ook vanuit dat de signalen/feedback die ik van andere mensen krijg ook letterlijk is wat zij bedoelen.<br />
<br />
Soms denk ik dat ik niet degene ben die moeite heeft met communiceren, maar alle 'normale' mensen die er veel te veel over nadenken. :)Raenaecehttp://www.blogger.com/profile/14625299495821717420noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2731535134943234564.post-68985998768754286552017-01-20T19:46:00.002+01:002017-01-20T19:46:52.416+01:00Achievement: Chinees afhalen.20 - 1- 2017, 18:45 Raenaece has earned the achievement get Chinese take away.<div>
<br /></div>
<div>
Voor de niet gamers: Sorry :p.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<b>Zwemmen en contact</b></div>
<div>
Van kinds af aan vind ik het moeilijk om contacten te leggen: Ik probeer bijvoorbeeld wel een paar keer per week te gaan zwemmen, maar ook al zie ik die dames ondertussen al een jaar, ik blijf te onbeholpen, verlegen, awkward om contact te leggen. Niet omdat ik het niet wil, maar <b>omdat ik het niet kan.</b> Waarom? @#$@ autisme...</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Voor mij kost sociale interactie ontzettend veel denkwerk: Wat voor mensen vanzelf lijk te gaan (smalltalk, hoi zeggen, op vreemden afstappen en zich voorstellen) kost mij ongelofelijk veel moeite. Bij vrijwel AL het sociale contact moet ik bewust nadenken: Eraan denken om hoi te zeggen, me proberen te herinneren of ik iemand al eerder heb gezien of niet (Ik kan geen namen en gezichten onthouden...) eraan denken om vragen te stellen, antwoorden te geven, niet ineens een eenzijdig verhaal over stenen/games afsteken, of wat dan ook.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Behalve dat het ongemakkelijk is, en ik hierdoor ongewild voor anderen moeilijk te bereiken ben/lijk, is het ook ontzettend vermoeiend.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Tuurlijk, ik wil best een praatje maken met de dames in het zwembad, maar ik kan het niet! Reageren op anderen lukt nog wel/gaat soort van vanzelf; op mensen afstappen alleen niet...</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Maar goed, ik dwaal weer eens af.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<b>Zomg, Chinees gehaald!</b></div>
<div>
Omdat ik moeite heb met contact leggen, heb ik van kleins af aan al moeite met bestellingen bij een balie plaatsen:</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Vlees halen in de supermarkt? Geen probleem! Je hoeft het alleen op de band te leggen, hoi te zeggen tegen het kassameisje, af te rekenen en klaar!<br /><br />Vlees halen bij een slager? HELL NO: Ook al weet ik dat het kwalitatief beter vlees is, vaak lekkerder, en wat dan ook: Hell no!</div>
<div>
Waarom? Omdat:</div>
<div>
<ul>
<li>Je moet vragen of er mensen voor je in de rij staan</li>
<li>Bijna geen denk om na te denken over wat je wil hebben (vanwege de toonbank enzo.)</li>
<li>Hardop uitspreken wat je wil, hoeveel, te veel denkwerk...</li>
<li>Nog wat puntjes die hierop lijken.</li>
</ul>
<div>
Kortom, ik hou er niet van!!<br /><br />Overigens heb ik hetzelfde probleem in een fastfood restaurant: Zodra er een balie is waar je moet bestellen i.p.v. een bestelzuil, ben ik de sigaar omdat ik erg onzeker wordt, maar iets doe en hoop dat ik niets vergeet (Nadat ik een aantal keer langs de zaak ben gelopen, twijfelend over wat ik wil, een tijdje het menu heb bestudeerd zodat ik zeker weet wat ze verkopen, etc. etc.)<br /><br />Op de een of andere manier zijn Chinezen (als in, de restaurants) voor mij nog veel enger:</div>
</div>
<div>
<ul>
<li>Het is er vaak donker</li>
<li>Erg druk</li>
<li>Giga veel keus</li>
<li>Lang wachten</li>
</ul>
<div>
Wat vrij flauw is: De bezorgrestaurants in Hellevoet vind ik eigenlijk niet eens echt lekker; maar de Chinees (Wat een van mijn favo soorten eten is) staat niet op thuisbezorgd...</div>
</div>
<div>
<br /></div>
<div>
In Vlaardingen at ik iets te vaak Chinees/Indiaas, voornamelijk omdat die restaurants aan huis bezorgden en je online kon bestellen/betalen (En vervolgens genoeg had voor een week ofzo.)<br /></div>
<div>
Vanavond heb ik, voor het eerst in mijn leven, vrijwillig en bewust de keuze gemaakt om Chinees te gaan halen!! Woohoo!<br /><br />Okay, ik heb wel een klein beetje vals gespeeld doordat ik thuis de menukaart heb liggen, er al 2-3 dagen over dacht om Chinees te gaan halen, en ik er zo'n 1,5 uur voor nodig had om ook daadwerkelijk de nummers op te schrijven en naar de Chinees te lopen, maar, hey, ik heb het wel gedaan! :D</div>
<div>
<br /></div>
<div>
(En natuurlijk heb ik nu dus ook genoeg Chinees voor een klein weeshuis, maar ach, is mijn vriezer ook weer blij.)<br /><br />(En, nee, ik heb niet gecompenseerd, niet alles in 1 keer opgegeten, of wat dan ook.) :)</div>
Raenaecehttp://www.blogger.com/profile/14625299495821717420noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2731535134943234564.post-61013690495789781572017-01-01T20:52:00.003+01:002017-01-01T20:52:56.583+01:00Ongeloof, hulpeloos, machteloos.<i>Gisterenmiddag is een van mijn tantes onverwachts overleden, en ik ben eigenlijk nog steeds in een soort shock maar voel me tegelijkertijd ook zo machteloos:</i><br />
<i><br /></i>
<i>Er zijn zoveel dingen die ik mijn nichtjes en oom zou willen kunnen vertellen, wil laten weten dat ik met ze mee leef, haar ook mis, maar ik heb geen idee hoe omdat ik ook bang ben om me erg op te dringen ofzo en ze daardoor per ongeluk kwets, pijn doe, of wat dan ook.</i><br />
<br />
Lieve, lieve, nichtjes en oom van me:<br />
<br />
Het is zo'n ongelofelijk klote (en nog heel wat meer scheldwoorden) om een jaar te eindigen: Zo'n bizar contrast tussen werkelijkheid en feestelijkheden om je heen.<br />
<br />
Het zijn zulke cliche's, maar woorden schieten me te kort.<br />
<br />
Lieve, lieve jullie, zorg alsjeblieft goed voor jezelf maar, belangrijker nog, laat andere mensen je niet vertellen hoe je je op dit moment moet voelen, wat je precies zou moeten doen, of wat dan ook:<br />
<br />
Wat jullie wel of niet voelen, denken, doen... is niets om je zorgen over te maken.<br />
<br />
Voelt het nog onwerkelijkheid, als een soort slechte droom, of voel je je eigenlijk gewoon, dit is geen 'rare' 'verkeerde' of wat dan ook reactie, het is een soort overlevingsinstinct om de komende tijd door te komen.<br />
<br />
Wat ik probeer te zeggen, is dat ik met jullie meeleef, iets zou willen zeggen, doen, wat dan ook maar geen idee heb wat, omdat dit niet iets is wat op te lossen of te verzachten valt.<br />
<br />
Het is misschien niet zo netjes om het hier te dumpen, maar dit is een mailtje die ik de avond na mijn moeders overlijden naar mijn behandelaar heb gestuurd om het haar te vertellen; misschien hebben jullie er een klein beetje steun/herkenning/of wat dan ook aan.<br />
<br />
<br />
<i>Beste J en S,</i><br />
<i><br /></i>
<i>Aangezien dit eigenlijk niet zo netjes is, maar ik het toch niet voor elkaar krijg dit zelf te vertellen/maandag te bellen/2 mailtjes te sturen, bij deze:</i><br />
<i>Vanmorgen heb ik te horen gekregen dat mijn moeder afgelopen nacht rond 3 uur is overleden. En eigenlijk heb ik nog steeds het besef, net zoals de afgelopen paar dagen eigenlijk, dat ik rondloop in een slechte film/droom. Ik weet wel dat het waar is, maar het dringt nog niet echt tot mijn gevoel door (Hoewel, ik kan er absoluut niet tegen om in Zuidland te zijn, terwijl mijn oom/tante al aan ons trokken om te kijken wat we wilden voor de uitvaart, wat we perse willen. wat voor bloemen...</i><br />
<i>Ben nog steeds behoorlijk pissig dat wij in Vlaardingen zaten en pas rond 8-en iets te horen kregen, en aangezien mijn moeders vriend de laatste was die bij haar was, kan ik mezelf er, ondanks een lang gesprek vrijdag bij de huisarts, echt niet van overtuigen dat alles zo had moeten zijn, en dat hij haar echt niet heeft gedood.</i><br />
<i>(En ja, ik weet dat het niet logisch is en blablablablabla)</i><br />
<i><br /></i>
<i>Verder voel ik eigenlijk akelig weinig, tenzij iemand iets verkeerds zegt... Ik ben hyperallergisch voor het woord gecondoleerd (En, ja, dat is een hint... Verzin alsjeblieft een ander woord, als je er al iets in die trant wil zeggen, maar gecondoleerd is een akelig, bot, lelijk klinkend woord dat in geen enkel opzicht enige betrekking kan hebben op mijn mama...</i><br />
<i>Daarnaast heb ik erg sterk de neiging om de eerste de beste die het lef heeft dat te zeggen een klap te verkopen).</i><br />
<i><br /></i>
<i>Tot nu toe gaat het eigenlijk akelig goed, op het feit na dat ik eigenlijk niet in Zuidland wil komen, een gigantisch schuld/rotgevoel heb dat ik de afgelopen maand nauwelijks bij haar heb durven zijn omdat haar vriend vrijwel altijd in de huiskamer zat, en ik echt doodsbang voor hem was, en het eigenlijk voelt alsof ik haar in de steek gelaten heb.</i><br />
<i>Daarnaast verstop ik me eigenlijk akelig vaak in mijn beer: Als ik ergens naartoe moet, moet m'n beer eigenlijk sinds gisteren de hele tijd bij me zijn, omdat ik anders nergens kom.</i><br />
<i><br /></i>
<i>Maar goed, zolang ik niet in Zuidland kom, ben ik gewoon vrolijk(?!) Waardoor ik me weer zorgen maak/schuldig voel omdat ik niet eens gewoon echt verdrietig kan zijn, hoop echt dat dit onwerkelijke droomgevoel niet te lang aanhoud, want ik ben het behoorlijk zat dat iedereen me aankijkt alsof ik op instorten sta, hoewel ik me soms aardig hyper voel.</i><br />
<i><br /></i>
<i>Verder heeft mijn vader gezegd dat hij ervoor gezorgt heeft dat de vriend van mijn moeder niet bij mij en mijn vader in de buurt moet komen tijdens/na de uitvaart, of op enig ander moment.. Blijkbaar vermoed mijn vader al jaren dat er iets niet klopt, en heeft hij hem ook al een paar keer jaren geleden een behoorlijke waarschuwing gegeven.</i><br />
<i>Jammer alleen dat er nooit iets gewerkt heeft.</i><br />
<i><br /></i>
<i>Maar wat ik eigenlijk zeggen wil: Bedankt voor alles.</i><br />
<i><br /></i>
<i>Oh, en J: Kijk alsjeblieft niet gek op als je me dinsdag met beer en al in de wachtkamer ziet zitten, en zeg er alsjeblieft niks over als dat wel het geval is.</i><br />
<i>En Sabien: Heel erg bedankt voor dat telefoontje vrijdag, ik vrees dat je me net op tijd de info van de crisisdienst gegeven heb. En, oh, ik geloof dat de huisarts het er vrijdagmiddag over had dat hij contact met je wou opnemen.</i><br />
<i><br /></i>
<i>Maar goed, sorry voor dit warrige verhaal</i>Raenaecehttp://www.blogger.com/profile/14625299495821717420noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-2731535134943234564.post-17554320768370821062016-12-23T15:23:00.000+01:002016-12-23T15:23:09.951+01:00Steamsale vs Portemonnee vs Backlog<img alt="[IMG]" class="bbCodeImage LbImage" data-url="http://s2.quickmeme.com/img/1d/1d2077520e9cfcc89fc5709c2447b9451c16c21ab8e58cfe17ed619c87c08135.jpg" src="http://s2.quickmeme.com/img/1d/1d2077520e9cfcc89fc5709c2447b9451c16c21ab8e58cfe17ed619c87c08135.jpg" /><br />
<br />
Voor de mensen die het niet weten: Steam is een game platfor/winkel op de PC, te vergelijken met de playstation store voor playstation en de xbox live store voor de, nou ja, x-box.<br />
<br />
Over het algemeen zijn pc games iets goedkoper dan de consoles, vooral met de versplintering van platforms, winkels, etc...<br />
EA heeft Origin,<br />
Ubisoft heeft uPlay<br />
Blizzard heeft Battle.net...<br />
<br />
Anyways, steam is over het algemeen de grootste, en meest populairste: Behalve een winkel, is het ook een platform waar je digitale games kan kopen, codes die je via andere winkels/bundles kan activeren, etc. etc.<br />
<br />
Elke winter houdt steam een wintersale, waar je o.a. kaarten kan verdienen door te stemmen op games, door games te kopen... En elk jaar trap ik er weer in: Er zijn duizenden spellen in de aanbieding met kortingen tot 90%.<br />
<br />
De afgelopen jaren lette ik totaal niet op wat ik uitgaf (Te veel); het enige wat ik zag waren de hoge kortingen op spellen die ik MOET hebben... Voor het gemak even vergetend dat ik al honderden spellen op steam heb.<br />
<br />
Hoe ik hier ineens bij kom? Driemaal raden wat er gisteren begonnen is...<br /><br />Op advies van de begeleiding probeer ik sinds een maandje ofzo mijn financiën/uitgaven beter bij te houden, omdat het net iets te vaak gebeurde dat ik mijn betaalrekening aan moest vullen met mijn spaarrekening, i.p.v. anderssom... En omdat het voor mij toch wel belangrijk is dat ik zelf de controle over mijn financiën blijf houden, i.p.v. een bewindvoering ofzoiets.<br />
<br />
Maar goed, terug naar Steam:<br />
Het is zo ontzettend verleidelijk om je winkelwagentje aan te blijven vullen met al die leuke, nieuwe, indie, goedkope spelletjes... Een spel voor 0.49ct (En soms zelfs goedkoper!) Dat kan toch geen kwaad, als ik zorg dat ik maar 1 of 2 'normale' spellen (Lees: rond de 20 i.p.v. 40-50 euro) koop...<br />
<br />
Dat valt vies tegen, het bedrag bij de kassa is altijd stukken hoger dan je hebt verwacht/gehoopt.<br />
<br />
Maar goed, dit jaar heb ik:<br />
- Mijn wenslijst helemaal verwijderd. Er stonden ondertussen meer dan 700 games in, wat niet reëel is: Ik gebruikte het om kortingen in de gaten te houden voor spellen die me min of meer aanspreken, i.p.v. een overzicht van spellen die ik absoluut MOET hebben.<br />
- Mijn winkelwagentje een aantal keer nagelopen, en bijvoorbeeld de Witcher 3 er toch maar uitgehaald: Er zijn nog zoveel games die ik moet spelen, inclusief Skyrim, dat het niet reëel is dat ik er voor de volgende uitverkoop aan toegekomen ben.<br />
- Er een nachtje over slapen: Normaal race ik gelijk door naar de kassa en druk op paypal en klaar is kees, dit keer heb ik in elk geval een nachtje geslapen voordat ik mijn aankoop deed. :)<br />
<br />
<b>Backlog</b><br />
Iets waar ik al jaren last van heb (En met mij een groot deel van de pc gamers) is een backlog: Een verzameling spellen die je nog moet spelen, en die maar blijft groeien i.p.v. krimpen door onder andere goedkope bundle sales:<br /><br />1-2 euro voor 3-5 spellen, het is toch zonde om dat te laten liggen... Toch?! Al die websites zijn eigenlijk opgezet op een manier om je impulsiviteit aan te spreken; de afgelopen jaren is het aantal bundle sites enzo ook flink gegroeid... En daardoor de oh-zo-enge backlog ook.<br />
<br />http://backlog-deepness.rhcloud.com/users/Yindy Voor wie nieuwsgierig is, dit is dus mijn backlog... Op Steam... Heb ook nog wat spellen op uplay, Origin, gog, de playstation, 360....<br />
<br />
...En een stapel boeken die ik nog moet lezen, dvd's die ik nog moet kijken...<br /><br />Conclusie: Er zit te weinig tijd in een dag!<br />
<br />Raenaecehttp://www.blogger.com/profile/14625299495821717420noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2731535134943234564.post-57786024160651082052016-12-14T10:42:00.000+01:002016-12-14T10:44:24.330+01:00Een kijkje in mijn hoofd, qua eten.<div style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif; font-size: 12.8px;">
<div>
<div>
<div>
<div>
<div>
<div>
<div>
<div>
<div>
<div>
<div>
<div>
<div>
<div>
<div>
<div>
<div>
<div>
<div>
<a href="https://www.loesje.nl/wp-content/uploads/2014/01/1312-1-Agenda-weggelopen-480x678.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="Afbeeldingsresultaat voor chaos in hoofd" border="0" class="irc_mi i3p1SrL0xPBM-pQOPx8XEepE" height="200" src="https://www.loesje.nl/wp-content/uploads/2014/01/1312-1-Agenda-weggelopen-480x678.jpg" style="font-size: 12.8px; margin-top: 0px;" width="141" /></a><i>Afgelopen vrijdag vroeg een begeleider me om een poging te doen op papier te zetten wat er van ons gesprek is blijv</i><i style="font-size: 12.8px;">en hangen/waar ik over na ging denken... Dat heeft ze geweten ook, en schijnbaar verduidelijkt het een hoop. Dus ik dacht, laat ik hem ook maar hier droppen, dan lijkt het in elk geval of ik mijn blogje probeer bij te houden. :') </i></div>
<div>
<br /></div>
<div>
Hey hey,</div>
Iets later dan gepland, maar heb soms een beetje moeite mijn gedachten te ordenen, werd afgeleid door de Voice, en verzin nog maar een paar afleidingsmanouvres, om vooral zo min mogelijk stil te hoeven staan/na te hoeven denken.</div>
Eigenlijk ben ik qua eten driedubbel de klos:</div>
- Mevrouwtje Asperger verdraagt bepaalde structuren niet in haar mond</div>
- Mevrouwtje voedselallergie krijgt van bepaalde dingen jeuk (En die heb ik, logischerwijs, maar geleerd om te ontwijken/niet te eten, just in case)</div>
- Mevrouwtje Eetstoornis heeft de pech een stuiterbal te zijn. (Ben ook gediagnosticeerd met anorexia nervosa, binge/purging type.)</div>
Of te wel: Enerzijds slaat mijn hoofd op hol als ik verboden dingen eet, die dan ook nog eens binnen een dag kunnen veranderen. Anderzijds is Marjoleintje zelf ook gigantisch eigenwijs, en vertikt ze het zo af en toe zich aan de Regels te houden, waardoor een kettingreactie ontstaat (Dag is toch al verpest --> moeten braken/laxeren --> kan je net zo goed nog meer eten --> purgeren en, als ik er echt de pest in heb, komen er op niet-zo-magische-wijze wat krassen op mijn arm bij.</div>
Maar goed, ik dwaal af:</div>
Mijn oude diëtiste heeft me ooit proberen uit te leggen dat, voor mij, iets onschuldigs als een klein stukje chocola eigenlijk levensgevaarlijk is, doordat ik geen maat kan houden en het niet bij 1 stukje kan houden...</div>
<b>Boodschappen doen ofzo</b></div>
Wat is gestoorder? Me aan mijn Regels houden waardoor ik de rust in mijn hoofd bewaar, iets te gezond eet, en daardoor voor de eetstoornis kiezen?</div>
Of als ik merk dat ik ergens trek in heb uiteindelijk toch besluit de chocola/chips te kopen (Omdat ik anders het gevoel heb dat de eetstoornis wint, en tsja, ik ben iets te eigenwijs), --> in paniek raken --> compenseren?</div>
Eigenlijk is wat ik ook doe, eet, wat dan ook, toch nooit goed...</div>
En ik ben het onderhand meer dan een klein beetje zat.</div>
<b>Eetdagboekje</b></div>
Ik weet oprecht niet wat beter is: bijhouden, het risico nemen om dingen te schrappen/kcal te tellen</div>
Of: Niet bijhouden, uit een soort van automatisme eten? Dan hoef ik er iets minder mee bezig te zijn, of is dat ook weer een eetstoornis ding? Ik heb geen idee, en het is dood vermoeiend om alles wat ik denk/doe tig keer te moeten onderzoeken/analyseren.</div>
<b>Bewegen</b></div>
Objectief gezien, beweeg ik iets te weinig (Want gemiddeld minder dan 30 min per dag)</div>
Terwijl ik tegelijkertijd zo bang ben om weer in een combinatie van bewegingsdrangen te komen, dat ik juist niet beweeg.</div>
<div style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif; font-size: 12.8px;">
<b>Afvallen/ niet eten / etc.</b></div>
<div style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif; font-size: 12.8px;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif; font-size: 12.8px;">
Eigenlijk is mijn honger/dorstgevoel al jaren een zooitje: Op momenten dat ik geen honger zou moeten hebben, kan ik omvallen van de honger (Dus bijv. een half uur na een hele grote maaltijd), terwijl op momenten dat ik honger zou moeten hebben ik juist misselijk ben en eten eigenlijk het meest zinloze ooit lijkt.</div>
<div style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif; font-size: 12.8px;">
Tegelijkertijd, weet ik zelf ergens ook wel dat niet eten / etc. redelijk ongezond is; de keren dat ik erop terug grijp is meestal uit vermoeidheid: Mijn hoofd is een chaos, alles wat met eten te maken heeft is een ramp, terwijl ik tegelijkertijd ook een aantal keer per uur doodsgedachten heb.</div>
<div style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif; font-size: 12.8px;">
Puur voor de rust in mijn hoofd, is het op die momenten zoveel makkelijk om het op te geven: Ik heb simpelweg de energie/wilskracht niet om ermee door te gaan.</div>
<div style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif; font-size: 12.8px;">
...Terwijl ik tegelijkertijd een kleine kant heb die zichzelf afvraagt waar ik in die tijd de energie vandaan haal. die ongelofelijk bang is omdat ze weet dat het helemaal niet goed is dat ik al in paniek kan raken van een kopje water/thee/yoghurt.</div>
<div style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif; font-size: 12.8px;">
En, bleh, het blijft gewoon een vloek die ik niemand toe zou wensen, terwijl het tegelijkertijd een bepaalde veiligheid/toevlucht biedt waar ik niet vanaf kom.</div>
<div style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif; font-size: 12.8px;">
...Maar goed, ik weet zelf niet meer waar dit mailtje heen aan het gaan is, dus ik ga maar slapen ofzo :)</div>
Raenaecehttp://www.blogger.com/profile/14625299495821717420noreply@blogger.com0