donderdag 14 mei 2015

Bleh, lekker weer...

Okay, dit is gewoon een zeurbericht, maar goed.

IK BEN VERDIKKEME VEEL EN VEELS TE DIK!! EN IK HAAT HET!
Vorig jaar was ik op zich wel een soort van tevreden met hoe ik eruit zag: Tuurlijk, er kon makkelijk nog een paar kg vanaf, maar ik kon ermee leven.

Nu, een jaar later: Ik blijf verdorie maar aankomen!! Een jaar geleden zat ik rond deze tijd rond de 63-64, mijn broeken hadden al een paar jaar ongeveer dezelfde maat...


....En nu past niets, maar dan ook echt niets meer, ben ik 18-19 kg zwaarder, kan ik niet stoppen met eten, wil ik alleen maar afvallen...
...Tegelijkertijd DURF ik niet: Ik word altijd wakker met het gevoel/idee dat ik te dik ben, met als verschil dat het deze keer ook gewoon terecht is. Vervolgens ga ik of op een dieet, of stop ik met eten, of eet ik normaal, of wat dan ook.. Het punt is denk ik meer dat er geen regelmaat meer in zit.

Tegelijkertijd ben ik BANG om te bewegen: Vermoed dat ik dat heb overgehouden aan de regels van PsyQ: Ook al had ik (Nee, echt niet) geen last van bewegingsdrang; ik mocht simpelweg niet meer fietsen/skeeleren/Just dance-en.

En, tsja, nu... Nu ben ik te dik, is het een complete chaos in mijn hoofd, durf ik nauwelijks nog te bewegen, en ben ik, kortweg, een blok frustratie:

Ik weet precies hoe ik zo effectief/snel mogelijk af moet vallen, betrap ik me er steeds vaker op dat ik terug verlang naar mijn oude trucjes/laxeermiddelen/avondmaaltijden, om me vervolgens weer bij mijn nekvel te pakken en dan maar, omdat ik nauwelijks naar buiten durf/geen boodschappen meer durf te doen, maar Chinees o.i.d. laat bezorgen, waar ik dan weer een paar dagen genoeg aan heb.

Ik haat het hoe ik eruitziet. Ik haat het dat als ik loop, al die vieze vetrollen fysiek pijn doen.
Maar het meest haat ik dat ik niet kan stoppen met eten, haat mezelf omdat ik dat überhaupt weer overweeg.

Maar, meer nog, dat ik weer eens geen broeken heb die passen... ...En niet naar de winkel durf om nieuwe te kopen, omdat ik bang ben om te weten welke maat ik heb.

En, bah. Simpelweg heb ik het gevoel dat mijn eten/probleem nu een veel groter probleem is dat een jaar geleden: Tuurlijk, vorig jaar gebruikte ik weliswaar extreem veel laxeermiddelen, maar verder (Op de eetbuien na dan) at ik wel redelijk gezond...

Dus, ik verstop me. Verstop me in huis, verstop me in bed, verstop me achter de computer, om maar aan deze @#$@# realiteit te ontkomen.