Het afgelopen halfjaar gaat het simpelgezet gewoon goed:
Ja, ik heb nog steeds last van dipjes, maar ze zijn minder extreem dan een aantal jaar geleden. Belangrijker nog; ik heb geleerd om er anders mee om te gaan.
Wanneer de verandering precies is gekomen durf ik niet te zeggen. Ergens in het afgelopen jaar heb ik geleerd om mezelf te accepteren: Ben nog lang niet altijd met alles tevreden, maar ik heb er meer rust mee ofzoiets.
Ook heb ik zowaar geleerd om af en toe voor mezelf op te komen.
Reden dus voor het Delta om af te gaan bouwen. Ik ben er blij mee; ben na 10(!) jaar aaneengesloten GGZ, door/terugverwijs, etc. etc. op zijn zachtst gezegd behoorlijk therapie moe en ben ik er aan toe om niet meer wekelijks/regelmatig alles te analyseren maar om weer te gaan vertrouwen op mezelf.
Tegelijkertijd vind ik het ook eng, want wat als dit, wat als dat, ja, wat als?
Simpel: Tot eind november heb ik eens in de paar maanden nog een gesprek bij mijn behandelaar staan, ik mag altijd contact opnemen (Of de BW desnoods) als er word gesignaleerd dat het slechter gaat, etc.
Maar ik ben blij, eindelijk een stukje meer vrijheid en zelfstandigheid! :)
