De afgelopen tijd hoor ik steeds vaker dat ik veranderd ben, vooral het afgelopen jaar of soms zelfs half jaar. Ergens vind ik het lastig om te zien, maar als ik heel eerlijk luister/kijk, hebben mensen wel gelijk.
Blijkbaar heb ik het afgelopen jaar geleerd om te stoppen met braken/laxeren/automutilatie, ben ik zelfverzekerder geworden en vooral, heb ik geleerd om voor mezelf op te komen.
Ook denk ik dat ik ondertussen een stuk gelukkiger ben geworden. Wanneer precies? Moeilijk te zeggen... Denk doordat 2017 zo'n kutjaar was, en ik zoveel heb moeten slikken en erg hard gevallen ben, ik er sterker uitgekomen ben ofzoiets?
Veranderingen
Pameijer besloot weer eens om te reorganiseren, en natuurlijk zonder enige communicatie of wat dan ook vielen we (ik en nog wat mensen in de wijk) ineens onder een ander kantoor: Dat vrijwel alleen ervaring had met VG, terwijl alles binnen de SP gewoon prima liep.
Dat verliep erg chaotisch, langs de klachtencommissie geweest, een pb-er die met zwangerschapsverlof ging...
Maar de zwaarste verandering was toch wel april.
Het goede uit april: Verhuist! Van een boven naar een benedenwoning, met tuin! Okay, de tuin is nog altijd een beetje te chaotisch, en ik heb nog steeds een schutting nodig, maar ik ben er zeker wel erg gelukkig mee! :)
Het slechte is, natuurlijk, het leren dealen met de gevolgen van een moord binnen Pameijer, en dat valt nog altijd zwaar. Daardoor ook het stukje erg hard vallen: Niet mee om kunnen gaan, een iets grotere crisis dan meestal, en daarvan langzaamaan de puinhopen opruimen.
Dat is ook een stukje bij de veranderingen: Er is erg veel personeel uitgevallen, eigenlijk iedereen waar ik een goed contact mee had, voornamelijk door ziekte, en een enkeling waarvan het contract niet verlengd word.
Vriendje
Sinds hemelvaartsdag heb ik een vriend, en het werkt nog steeds erg goed!
Enige minpuntje is dat meneer in Utrecht woont, en door reisziekte nauwelijks instaat is om te reizen. That sucks. :(
Ergens denk ik dat hij, onbewust, ook heeft meegeholpen met dat ik mezelf nu een stuk gelukkiger voel.
Gewicht
Dat is dan wel weer kut: Begon ik er net aan te wennen dat ik niet meer overal van in de stress schiet, had ik er vrede mee dat ik een paar maten erbij kreeg, kreeg ik er nog een stel bij en zit ik nu over de 100 kg. Grmbl. Niet eerlijk... Het voelt alsof ik gestraft word voor het niet meer dwangmatig met eten bezig willen zijn. Tegelijkertijd voel ik de verleiding om toch maar iets minder te eten, iets meer te compenseren, steeds vaker... Even in de gaten houden dus.
Werk/Dagbesteding
Sinds de zomer werk ik 1,5 dag op basis van een indicatie in de groenvoorziening, of om specifieker te zijn de tuin/weiland rondom een woonlocatie van Pameijer, heb het hier reuze naar mijn zin!
Ben blij dat ik met een doel de deur uitkan, en ik vind het ook leuk om nieuwe dingen te blijven leren.
Kortom,
Ik word dit jaar 30, en het begint erop te lijken dat ik eindelijk de controle over mijn leven krijg in plaats van naar crisis naar crisis naar crisis te springen... Hoop dat dit ook zo blijft, en ik eindelijk de zon achter de wolken vaker kan voelen.
Het is weliswaar niet het leven wat ik altijd voor ogen heb gehad, want: Minder zelfstandig dan ik zou willen, 100% arbeidsongeschikt dus ook geen baan, geen hbo opleiding af kunnen maken maar ergens is het, hoe kut ook, wel prima zo. Of nou ja: Ik leer langzaamaan om het te accepteren en door te gaan met mijn leven.
