Gevangen

Op sommige momenten, de laatste dagen eigenlijk steeds meer, voel ik me zo vreselijk gevangen in deze kut situatie!

Gevangen; omdat ik niet kan vluchten.
Gevangen; omdat ik niet kan bewegen,
Gevangen, omdat ik niet meer kan compenseren.
Gevangen, omdat ik geen controle meer heb.

Sommige dagen voel ik me zo verschrikkelijk klote, en merk ook steeds meer dat ik op sommige momenten mezelf weg wens.

Ik weet ook wel dat mijn grootouders het beste met me voorhebben, en echt, ik heb het hier absoluut niet slecht ofzo.

Maar ik verlang zo erg naar mijn eigen, veilige huis, Mijn eigen dingetjes, mijn eigen bed, niet meer gevangen zitten op de bank.

Zelf kunnen bepalen wat ik doe, wat ik eet, wat er op de tv komt. Ik mis het.
Ik mis mijn eigen leven, ik mis mijn kat, ik mis mijn videospelletjes.

Maar wat ik nog het meeste mis, is de kans om alleen te zijn.

Ik merk gewoon steeds meer dat ik me (onbewust) zo groot mogelijk hou: Sommige dagen voel ik me zo klote dat ik het liefst terug kruip in bed, wat dus niet gaat als ik op de bank slaap/zit/leef.

Soms wil ik gewoon in een donker hoekje kruipen, alleen zijn en een flink potje huilen, maar dat gaat ook al niet.

BAH!

Ik haat dit verdomde gebroken been. :(