Blinde paniek, dat is hoe ik mijn eindpresentatie heb ervaren. Presentaties geven is voor mij een kleintrauma: Sinds de basisschool/middelbare school krijg ik blackouts tijdens het geven van een presentatie, wat zelfs op het HBO nog als gevolg gehad heeft dat ik voor een volle klas in huilen uitbarstte….
Deze presentatie: Goed voorbereid, ik wist precies wat ik wilde vertellen, duidelijke dia’s met de punten die ik wilde bespreken. Echter, doordat het woord ‘Eindpresentatie’ er voor mijn gevoel zoveel druk achter zette, raakte ik toch van extreem zenuwachtig naar blinde paniek.
Rond 12:00: Een van de weinige keren in mijn leven dat ik behoorlijk, en lang heb staan/zitten hyperventileren, niet kunnen nadenken, praten. Coaches die vooral bezig zijn geweest om me eruit te trekken en op mijn adem te letten omdat ik blijkbaar een aantal keer weer stopte met normaal ademhalen, zonder mij hiervan bewust te zijn.
Om vervolgens 5-10 min later voor een volle klas te zitten, wachten tot iedereen er is, proberen mijngedachtes te ordenen en erg goede en positieve feedback vanuit de klas te krijgen op de presentatie.
Het is raar wat een hoofd kan doen: Een kettingreactie waarin je ook nog eens in paniek raakt omdat je in paniek raakt waardoor alles alleen maar erger wordt.
Heel leerzaam:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten