Een paar voorbeeldjes:
Het pilgedoe
I.v.m. menstruatieklachten zit ik sinds kort toch maar aan de pil. Heb weliswaar een hekel aan hormonen, maar een week nauwelijks kunnen lopen door de buik- rug- hoofdpijn is ook niets... En ja, daar heb ik weliswaar pijnstillers en maagbeschermers voel maar die werken ook niet optimaal.
Hoe ik hier ineens op kom? Omdat ik nogal verstrooid ben en ik toch elke dag medicatie moet ophalen, liggen mijn allergie tabletten en dus ook mijn pil strip op kantoor. Vorige week maandag was mijn laatste pil uit de huidige strip, een gesprek met degene die toen dienst had ging ongeveer als volgt: (Niet letterlijk, want zo goed is mijn geheugen nou ook weer niet!)
Ik: Kan ik die stopweek niet gewoon over slaan?
Zij: Altijd over slaan?
Ik: Als het even kan wel, ja.
Zij: Uhm, ik vind dat je dan eerst een briefje van de huisarts nodig hebt..
Ik: Ja maar, er zijn zoveel mensen die het doorslikken, en daarnaast, als ik een prikpil zou hebben zou ik het toch ook niet meer worden?!
Zij: Ik plak een briefje op je doosje dat je volgende week de eerste pil weer krijgt.
Mijn conclusie: Ik mag van haar mijn stopweek niet overslaan, tenzij ik een briefje van de huisarts heb.
(Vervolgens was ik een paar dagen later, eigenlijk zoals verwacht, zo ziek dat ik de hele dag niets anders kon dan op bed liggen... En daarna begon inderdaad de menstruatie)
Volgende dag medicijnen ophalen, ik een beetje kwaad omdat ik sowieso in een stopweek zat die ik niet wilde en ik, zoals waar ik al bang voor was, weer ziek was:
Ik: Ik mag van E mijn stopweek niet overslaan!
Zij: Huh?
Ik: Zij zei dat ik mijn stopweek niet mag overslaan, tenzij ik een briefje van de huisarts heb. En ik wil helemaal geen stopweek! Nu zit ik wel aan die pil, waar ik toch al veel moeite mee heb, en dan ben ik alsnog ziek!!
Zij: 'Uhm, weet je wat? Ik ga het even navragen en overleggen, maar van mij mag je je stopweek best overslaan en dat zal ik ook duidelijk in de rapportage zetten.
(Een paar uur later bleek dat degene waarmee zij had overlegt het ook niet zo goed wist, dat ze voor mij naar de huisartsenpost heeft gebeld en dat ik inderdaad, zoals ik al wist/vond, de pil tot mijn dood kan doorslikken (Tenzij ik daardoor andere klachten krijg) )
Een paar dagen later kwam E erop terug:
Zij: 'Trouwens, ik heb niet gezegd dat je je stopweek niet mag overslaan, wat ik bedoelde is meer dat ik er geen beslissing over kan/durfde te nemen omdat je ze altijd wil overslaan.'
Oftewel, in het kort:
Het signaal dat ik krijg als ik aangeef dat ik die week wil overslaan, dat aangeef, en er vervolgens iets over een briefje van de dokter word gezegd gecombineerd met een post it op mijn pil-doosje waarop staat dat de volgende pil een week later komt --> Raenaecje mag haar stopweek niet overslaan. (En echt, ik heb het geprobeerd maar ook na dat gesprek kan ik er geen andere conclusie aan verbinden.)
Kleding
Een ander voorbeeld van mensen die te veel nadenken is kleding: Ik heb een redelijk flauw gevoel voor humor + ik hou van kleding kopen. Dus zo af en toe loop ik rond in shirts met plaatjes of teksten.
Wat ik ermee bedoel: Niets; over het algemeen gaat mijn redenatie over wat ik aantrek niet verder dan 'oh, dat shirt staat wel bij dit vest' of 'deze heb ik al een tijdje niet aangehad en hij zit lekker.'
Wat anderen interpreteren: 'Ze communiceert via haar t-shirts, gaat alles wel goed met haar? Moet ik op dat shirt reageren?'
Tip: nee! Ik vind oprecht het shirt gewoon leuk/wat dan ook, ik bedoel er verder niets mee, ik geloof heus wel in mezelf ofzo.
Dit is een ander voorbeeld: Op het moment dat ik het bestelde, vond ik het een grappige tekst die wel een beetje op mij van toepassing is. Op de momenten dat ik het draag bedoel ik er verder niets mee, behalve dan dat ik een beetje een cynisch gevoel voor humor heb.
Betekenis achter woorden zoeken
Om te beginnen: Tact is niet bepaald mijn sterkste punt; als ik iets zeg, dan bedoel ik ook letterlijk wat ik zeg: Er zit geen betekenis, of wat dan ook, achter.
Soms denken hulpverleners/andere mensen echter van wel. Het is een beetje moeilijk voor mij om hier een voorbeeld van te noemen (Omdat ik het zelf niet doorheb en er soms achteraf op gewezen word.) Daarom maar een vergelijking met het analyseren van literatuurboeken zoals ze soms in de VS moeten doen.
Conclusie
Mensen doen veel te moeilijk! Wat ik zeg is letterlijk ook wat ik bedoel; en tegelijkertijd ga ik er ook vanuit dat de signalen/feedback die ik van andere mensen krijg ook letterlijk is wat zij bedoelen.
Soms denk ik dat ik niet degene ben die moeite heeft met communiceren, maar alle 'normale' mensen die er veel te veel over nadenken. :)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten