donderdag 24 juli 2014

Donderdag, weegdag...

In onze groep is het, in elk geval voor de mensen die 2 dagen per week komen, elke donderdag weegdag bij PsyQ. En, men, wat baal ik daarvan!

Vanwege de een of andere reden die ik niet begrijp vind PsyQ het een perfecte tijd om te wegen vlak NA de lunch. Dit betekent, in elk geval voor mij, dit:

  • Doordat je al gegeten/gedronken hebt klopt het gewicht niet meer (Dit is toch immers hoger dan als je net op bent gestaan, naar de wc bent geweest maar nog niet hebt gegeten/gedronken?!)
  • Sinds een paar weken ook nog met kleding aanwegen... Gelukkig is het zomer; ik ben vaak een hele tijd bezig om te bedenken welke kleding het minste weegt.
  • Angst, en daardoor nog meer moeite om wel te eten/drinken... Immers, dit heeft nu een direct invloed op je gewicht.
  • Een rothumeur.
  •  Aangekomen? Altijd fout; met max 0,5 kg in een week kan ik nog wel omgaan. Een paar weken geleden was ik 'ineens' 1,7 kg zwaarder waardoor ik in paniek raakte, en eigenlijk het eerste wat ik deed was langs het Kruidvat en vervolgens de KFC... (En een paar dagen lang moeite om ook maar iets naar binnen te krijgen, ik was immers te dik om te eten!)
  • Gelijk gebleven? Ook fout. Dit betekent namelijk dat ik teveel vette dingen gegeten heb, en zeker als ik de week daarvoor behoorlijk wat aangekomen ben.
  • Afgevallen? Iets beter, maar het is nooit genoeg...
Voordat ik mijn weegschalen (3) moest inleveren, stond ik met gemak 20 keer per dag op de weegschaal:
Na het opstaan, na de wc. Voor het eten, na het eten. Voor het eten/braken, en erna (Om te checken of er wel genoeg uit ging.)

Ik HAAT het dat ik niet weet hoeveel ik precies weeg. Weliswaar minder dan het gewicht bij PsyQ, maar toch, ik wil het PRECIES weten!

Ik haat het dat ik nooit dun genoeg ben. Ik haat het dat ik alleen maar dikker en walgelijker begin te worden.

Maar, nog meer, haat ik het dat ik moet afvallen.

Of, zoals ik ooit tegen een hulpverlener heb verwoord: 'Ik wil niet willen afvallen. Maar tegelijkertijd wil ik niets liever dan afvallen.'

Alles draait om eten/gewicht, vrijwel alles is een bevestiging dat ik veel en veels te dik ben...
...En tegelijkertijd is het eten/gewicht meer een symptoom van iets anders, van het feit dat ik niet gelukkig ben.

Maar waarom zit ik er dan zo in vast?

Anyway, vandaag is het dus weegdag. En ik ben zenuwachtig.
Bang dat ik ben aangekomen. Bang dat ik het weegmoment mis (Ik moet ook nog even langs de internist, als dat uitloopt ben ik dus net iets te laat) :(

Maar het bangst ben ik denk ik nog voor mijn reactie op het gewicht.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten