Tegenstellingen/Tegenstrijdigheden

Een dag van tegenstellingen...

'Ik zie eruit als een monster, dus moet ik me aan mijn eetlijst houden.'

'Ik voel me dik en ben jaloers op iedereen om me heen die wel jurken aan moet. Ook al zie je al mijn vetrollen zitten, ik moet toch ooit leren om een jurk te dragen en daarom doe ik vandaag een jurk aan...'

'Wow, ik zie er vreselijk uit in deze jurk, volgens mij ziet iedereen mijn dikke buik... Weet je wat? Laat ik maar eens zomerjurken (in de uitverkoop) kopen.'

(De internist vanmiddag:) 'Misschien mag ik dit helemaal niet zeggen, maar ik vind dat je er goed uitziet vandaag'
(mijn hoofd: 'Zie je nou wel dat je steeds dikker word, dom monster. De internist ziet het toch ook?!'
(Ik, tegen de internist:) 'Uhm, betekent dat dat ik te dik ben?!'
(Internist:) 'Er goed uitzien kan ook te maken hebben met andere dingen dan alleen gewicht...'

'Ik baal omdat ik 300 gram ben aangekomen, maar ik wil persé vandaag een McDonalds cola glas... Laat ik eens langs de McD gaan voor een salade menu.'
'Ik kan bijna niet meer op mijn voeten staan, de eerste 2 McD's hadden geen salades meer(?!), laat ik eens de 3e proberen...'

'Ik heb teveel bij de McD gegeten, of nee, misschien te weinig. Aargh, geen idee eigenlijk! Laat ik maar eens langs de AH gaan omdat croutons waarschijnlijk nooit genoeg koolhydraten/zetmeel bevatten... ...Weet je wat? Laat ik eens een Gü toetje (= mega veel kcal) kopen EN een cronut.'


Tsja, helaas gaat het er vrijwel nooit logisch aan toe in mijn hoofd, en ach, ik ben niet voor niets verschrikkelijk eigenwijs, aldus mijn familie.

Ja, ik ben me ervan bewust dat ik me, vooral in de ogen van omstanders, behoorlijk inconsequent en impulsief kan gedragen, vooral met dingen die betrekking hebben op eten. Wat jullie echter niet zien, is de gi-gan-tisch vermoeiende oorlog die ik constant met mezelf moet uitvechten over alles, maar dan ook echt ALLES:

Alles wat ik eet, alle soorten beleg, alles wat ik in de supermarkt koop en soms, heel soms, word ik het zat en ga ik me ertegen afzetten (Zoals een eetbui triggeren door teveel vette dingen te kopen, omdat ik bang ben dat ik anders voor de anorexia kant kies.)

 Maar ook: Een compromis met mezelf sluiten, zoals bijv. al jarenlang deze voor verjaardagen e.d. (De laatste keer lax is overigens iets van een maand geleden, don't worry.)

Ik ben op een verjaardag, dat betekent taart. Omdat ik taart eet, moet ik vanavond een x-aantal laxeertabletten slikken.

Aangezien ik toch al moet laxeren, maakt het toch eigenlijk geen drol uit wat ik verder eet? Daarom mag ik zoveel snacken als ik wil, ook al is het misschien dwangmatig.

Oftewel: 

Foute dingen = lax
lax = onbeperkt foute dingen. (aka oorzaak --> gevolg.)

Daarom is het ook zo onwijs vervelend als mensen me op een verjaardag iets opdringen, vooral als ik me voorgenomen heb om NIET te hoeven compenseren! Het lijkt misschien alsof ik tegenwoordig minder eet op een verjaardag, maar bedenk er ook bij dat ik, zolang ik me daar aan kan houden, thuis geen compensatiemaatregelen hoef te treffen!

Ja, vroeger at ik mega veel op barbeques.
Ja, dat deed ik ook nog toen ik, volgens jullie, al erg dun was.
Nee, daar werd ik niet gelukkig van, het betekent NIET dat ik het tegenwoordig ook lekker vind.

Ik kan al in paniek raken als ik een stukje worst te veel eet, wat kan leiden (En vroeger ook daadwerkelijk deed) tot laxeren --> eetbui --> braken --> laxeren...

Laat me dus gewoon eten wat ik wil, en als ik sterk genoeg in mijn schoenen sta om iets te weigeren, of om maar een beetje te eten, respecteer dat en blijf a.u.b. niet aandringen dat ik nog meer moet eten, want echt, in mijn geval is dat alles behalve gezond... En ik word er behoorlijk verdrietig/ongelukkig van.

Het is niet leuk om constant een oorlog in mijn hoofd uit te moeten vechten.
Het is al helemaal niet leuk als ik voor mezelf een compromis heb gevonden, en dit, voor mijn gevoel, onder druk van anderen moet aanpassen waardoor ik (meestal) moet gaan compenseren.

Overigens is dat de laatste weken goed gegaan, maar dat heeft wel ongelofelijk veel moeite gekost...

Is het dan nog steeds zo'n goed idee om me onder druk te zetten om een paar kippenvleugeltjes, die ik overigens te vet vind, te eten? En als ik er dan een paar op heb om jullie een plezier te doen, me erop te blijven wijzen dat ik er meer moet eten?