Jurken en blote benen.

Al jarenlang ben ik stiekem behoorlijk jaloers op alle dames die zonder problemen rondlopen in de zomer met jurkjes/rokjes met blote benen terwijl ik, ondanks dat ik (schijnbaar) al lang niet meer te dik ben, durf ik dat nog altijd niet omdat ik er te onzeker voor ben.

Ergens in de afgelopen week realiseerde ik me dat het eigenlijk nergens op slaat, en het stiekem ook niet mooi vind, dat ik persé een legging onder een rok aan moet en jurken vrijwel helemaal niet durf te dragen. (Behalve dan dat ik bang ben dat ik in mijn ondergoed sta, heb ik ook altijd het gevoel alsof mijn mega dikke blubberbluik nog meer opvalt als ik een jurk aan heb)

Het vreemde is dat, ook al ben ik ervan overtuigd dat vooral mijn bovenbenen mega dik zijn. ik wel kan rondhobbelen in korte broeken en een enkele keer zelfs shorts, terwijl rokken/jurken meestal langer zijn en het in die zin minder 'eng' zou moeten zijn.

Zelfbeeld

Net zoals dat ik een paar jaar geleden al besloot dat ik liever normale/strakke shirtjes draag dan wijde dingen en eigenlijk niemand, behalve ikzelf, hier echt op kreeg ik het afgelopen week in mijn kop dat ik moet leren om jurken te dragen...

...En de beste manier om het te leren, is door het ook daadwerkelijk te doen!

Zo gezegd, zo gedaan...

Donderdag, de eerste dag... Ik had nog een oude, groene jurk in de kast liggen en besloot die maar aan te doen, zonder legging ofzoiets en ik voelde me de hele dag behoorlijk opgelaten, zeker op de heenweg op de fiets en een rok die opwaaide. Maar goed, volgehouden en ik ben er niet dood aan gegaan... En heb zelfs een paar nieuwe jurkjes gekocht!

Vrijdag

Vrijdag ben ik naar de bios geweest... Vlak voor ik weg ging besloot ik dat dat een prima moment was om een van de jurkjes van donderdag uit te proberen. Voelde me nog altijd opgelaten maar heb het wel gedaan!

Zondag: besloot ik om een jurk uit de Desigual uitverkoop waarover ik donderdag twijfelde toch nog maar eens te gaan passen/kopen. Uiteindelijk niet gedaan omdat ik twijfelde of de kleur blauw niet te donker was en hij ook een beetje aan de strakke kant zat, maar wel een hele mooie andere, lichtblauwe, Desigual jurk gescoord. 

Vandaag Heel eigenwijs, ondanks het beroerde weer vanochtend, besloten mijn nieuwe jurk aan te trekken omdat ik er gisteren behoorlijk blij mee was en hem persé vandaag aanwilde...

Voel me nog altijd ongemakkelijk, vooral in de metro/trein als ik moet zitten ofzo, maar heb wel het idee dat ik eraan begin te wennen en langzaam minder gestrest aan het raken ben.

Dus, missie geslaagd, denk ik? :-)

Vroeger

Vroeger, toen ik nog een lief, klein, schattig, meisje was maakte mijn moeder soms zelf jurkjes voor mij, voornamelijk voor speciale gelegenheden zoals de schoolfotograaf of een x-jarig huwelijk van mijn overgrootouders. Deze jurken vond ik geweldig maar ook speciaal, ik was, voor zover ik mij kan herinneren tenminste, dol op de wijde rok en dan ronddraaien :) (Tsja, ik was iets van 5 ofzo).

Naarmate ik ouder werd begon ik het te vertikken om jurkjes/rokjes te dragen; ik ontwikkelde er een soort angst voor omdat ik op de een of andere manier bang werd dat ik ineens in mijn ondergoed zou staan, dus vertikte ik het vanaf mijn 9e/10e ofzo om rokken/jurken te dragen.

Tot ik een jaar of 20 oid werd. We waren op vakantie in Groningen en na heel wat getwijfel/gedoe kocht ik zelfs een (redelijk lange, wijde) rok van o'neil, die ik door de lengte zelfs met blote benen aandurfde. Hoewel ik moet bekennen dat ik me nauwelijks kan herinneren of ik die rok ook nog ergens anders dan op vakantie heb aangetrokken :)

2010: De leggings waren in de mode, ik besloot om af te vallen en in deze tijd begon ik ook weer, voorzichtig, met het dragen van rokjes. Immers, als er een legging onder zat, had ik technisch gezien een broek aan... In elk geval in mijn hoofd dan, en dus was het 'veilig' om een rok aan te doen.