Had op zich een goede dag, maar werd het zat dat ik met dit mooie weer vooral thuis zit i.p.v. een rondje te fietsen ofzo (omdat dat geloof ik van PsyQ niet mag). Dus: Ik had toevallig die ochtend mijn fiets bij de fietsenmaker opgehaald, en ik vond het een uitstekend excuus om een rondje te gaan fietsen om mijn fiets uit te testen.
Zo gezegd, zo gedaan. Aangezien ik de hele dag al in een jurk rondliep en het dus vertik om met een jurk aan te gaan fietsen, was de eerste korte broek die ik kon vinden een stel spijkershorts. Eigenlijk te kort maar ach, who cares? Kan toch best als ik op de fiets zit? Aldus eigenwijze ik.
Het begon al in de supermarkt (Ik had een flesje water voor onderweg nodig). Sta ik bij de kassa, maakt de man voor me een opmerking...
Hij: "Leuk broekje"
Ik: "Uhm, bedankt, maar wel een beetje erg kort..."
Hij: "Vind je?"
Ik: "Ja!"
Hij: "Hoezo?"
Ik: "Zo voelt het gewoon."
Hij: "Staat je goed hoor... Wel sexy."
(Of iets in die trant, ik herinner me het niet meer woord voor woord.)
Vraag me niet hoe/waarom, maar mijn conclusie was daardoor dat ik dikke benen heb. (En als ik logisch nadenk snap ik ook wel dat dat niet kan als ik in die maat pas met deze lengte en blablabla)
Maar goed: Heb me water, dus, op naar de Broekpolder!
Op zich een aardig stukje gefietst, aangezien ik toch een wonder ben in verdwalen op goed geluk bordjes gevolgd en toen het voor mijn gevoel doodliep, weer terug en dan maar een andere richting. Het ging niet om een bestemming, puur om het fietsen zelf en van de natuur te genieten.
Totdat... Ik op een kruising besloot om rechtsaf te gaan en ik werd ingehaald door een man. Hij stopte niet, reed vrij snel en gewoon door zonder op mij te letten, maar...
Qua postuur, haar, en misschien ook kleding deed hij me heel erg aan mijn moeders vriend denken. Shit. Bang. Ben een paar meter doorgereden omdat ik me probeerde voor te houden dat de kans dat hij dat is echt heel erg klein was, maar na een minuut al omgedraaid en op goed geluk de compleet tegenovergestelde richting ingefietst, nog steeds erg bang/gespannen, bah!
Ik baal ervan dat ik zelfs nu nog zo bang voor iemand kan zijn. Maar goed, ik kwam in het gebied terecht waar de runderen (Die ik nooit kan vinden) horen los te lopen en begon na het nemen van een paar foto's weer enigszins normaal na te denken; of in elk geval rustiger.)
Wilde het liefst gelijk naar huis omdat, voor mij, mijn hele avond al verpest was en ik het liefste in een hoekje weg zou kruipen. Was alleen bang dat dat ook geen goed plan zou zijn.
Onderweg viel het me op dat ik overal weer eens bramen zag, en omdat ik toch in de wijk van mijn vader uitkwam bedacht ik me dat ik bij hen wel om een plastic tasje kon vragen, en eventueel een glas water om weer enigszins helder te kunnen denken.
Helaas, ze waren niet thuis... Op mijn zusje van 11 na dan, die na een paar keer aanbellen en mij zag staan toch maar hoi zei en een plastic tasje voor me door de brievenbus schoof (De deur zat op slot.)
Dus: Dan maar bramenplukken. Een uurtje later was ik wel weer rustig, een paar foto's en een laagje bramen rijker.
Bedacht me gisterenavond dat ik best wel meer jam kan maken (Maar dan wel meer bramen nodig heb).
Gevolg: Vandaag naar de Blokker voor een zeef (Tsja, ik woon pas 4 jaar op mezelf maar heb nog nooit een zeef gekoch...), lege jampotjes en als ik toch bezig ben een paar inmaakflesjes om bramensap proberen te maken.
Het blijft raar hoe een dag kan verlopen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten